MAHKEMESİ :Çaycuma 2. Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ                  :11.12.2007            
NUMARASI          :Esas no:2007/53     Karar no:2007/655
  
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm davacı tarafından kusura ilişkin gerekçe, tazminatlar ve ziynetler yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davacı tanıklarının ifade ettikleri davacının dövüldüğüne ilişkin olaydan sonra tarafların biraraya gelip evlilik birliğini devam ettirdiklerinin anlaşılmasına, gerçekleşen son olayın işyerindeki tartışmaları olup, bu tartışma sırasında heR ikisinin de  birbirlerine karşılıklı olarak, “ ayrılacaklarını ve bir daha biraraya gelmeyeceklerini ”söylediklerinin ve davacının ayrı ev talebine rağmen davalının bu talebi kabul etmeyip, davacıyı ailesiyle birlikte oturmaya mecbur bıraktığının toplanan delillerle gerçekleşmiş bulunmasına bu durumda boşanmaya sebep olan olaylarda davalının davacıya oranla daha fazla kusurlu olmasına göre davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen  bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz yada daha az kusurlu  tarafın, kusurlu   taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (MK.md,4 BK.md.42 ve 44 ) dikkate alınarak davacı yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
3-Tarafların son olarak iş yerinde karşılıklı olarak tartıştıkları ve bu tartışmadan sonra davacının babasıyla birlikte ayrılıp köye döndüğü, baba evine döndüğünde davacının üzerinde ziynet eşyalarının bulunmadığı toplanan deliller ve tanık beyanlarından anlaşılmaktadır. Bu fiili durum ve davacı tanığı C."in beyanı birlikte değerlendirildiğinde, davacıya  ait ziynetlerinin davalı tarafta kaldığı anlaşılmaktadır. O halde ziynetlerle ilgili talebin kabulü gerekirken reddi doğru bulunmamıştır.  SONUÇ: Hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA,  bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine,iş bu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 10.06.2009 çar.