Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2014/2785 Esas 2014/7085 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... ile davalı ... Yönetimi vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Kadastro sırasında ... Köyü 214 ada 1 parsel sayılı 19.647.471,67 m2 yüzölçümündeki taşınmaz, orman niteliği ile Hazine adına tespit ve tescil edilmiştir.Davacı 05.02.2013 tarihli dava dilekçesi ile; bu taşınmaz içinde Eylül 1956 tarih ve 12 nolu sicilden gelen, Haziran 1970 tarih 11 ve 12 nolu tapu kayıtları kapsamında bulunan taşınmazlarının kaldığını ileri sürerek, bu kısımların orman sınırları dışına çırkartılarak, tapu kaydının iptali ile adına tescili istemiyle dava açmıştır. Mahkemece, dava konusu taşınmazların, eski tarihli belgelerde öncesi itibarıyla orman bütünlüğü içinde, orman sayılan yerlerden olduğu ve bu gibi yerlerin 3402 sayılı Kanunun 18. maddesi gereğince Hazineye ait olduğu ve tapu ve kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği yoluyla kazanılamayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından esasa, Orman Yönetimi vekili tarafından vekâlet ücretine yönelik olarak temyiz edilmiştir.
Dava, 10 yıllık süre içinde açılan orman kadastrosuna itiraz ile tapu iptali ve tescil istemine ilişkindir.Çekişmeli taşınmazların bulunduğu yerde orman kadastrosu yapılmış, 24.08.2006 - 24.02.2007 tarihleri arasında ilân edilerek kesinleşmiş, çekişmeli taşınmazlar orman alanı içinde bırakılmıştır.İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye göre, uzman orman bilirkişi tarafından eski tarihli hava fotoğrafları ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırma sonucunda çekişmeli taşınmazların orman sayılan yerlerden olduğu anlaşıldığına göre yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak; dava reddedildiği ve davalı ... Yönetimi yargılama sırasında kendisini vekil ile temsil ettirdiği halde, lehine vekâlet ücretine hükmedilmemesi doğru değil ise de, bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Bu sebeple, hükmün 4. bendinde yer alan, "4)11.01.2011 tarih, 6099 sayılı Kanunun 36-A maddesi hükmü gereğince kendisini bir vekil ile temsil ettiren davalı taraf lehine vekâlet ücreti takdirine yer olmadığına" cümlesi kaldırılarak, bunun yerine "4-Kendisini vekille temsil ettiren davalı ... Yönetimi vekili lehine Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince 600.-TL vekâlet ücreti takdiri ile davacıdan alınarak, davalı ... Yönetimine verilmesine" ibaresinin yazılması suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla H.U.MK.’nın 438/7. maddesine göre düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 08.09.2014 günü oy birliğiyle karar verildi.