Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 1- ... ve ... için; Beraat
2- ... için; TCK"nın 89/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıklar ... ve ..."in beraatlerine, sanık ..."ün mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık ... müdafii ve mağdur vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılma isteminde bulunmasına rağmen, bu konuda herhangi bir karar verilmeyen mağdur vekilinin, 5271 sayılı CMK"nın 260. maddesi uyarınca katılma istemi hakkında karar verilmeyenler sıfatıyla hükmü temyiz hakkının bulunduğu, mağdurun yaralanması nedeniyle suçtan doğrudan zarar gördüğü anlaşılan ve hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyan mağdurun 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına, vekilinin de katılan vekili olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılama sonunda yüklenen suçun sanıklar ... ve ... tarafından işlenmediğinin sabit olduğu gerekçe gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine,
Sanık ... hakkında yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanık ... müdafinin, sanığın kusuru bulunmadığına, lehe hükümlerin uygulanmadığına, cezanın fazla olduğuna ilişkin, katılan vekilinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine ancak;
Mahkemece infazı kısıtlar biçimde ödenmeyen para cezasının hapse çevrilmesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun CMUK"un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 4. fıkrasındaki "hapse çevrilmesine" ibaresinin "hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına" şeklinde değiştirilmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan beraate ilişkin hükümlerin doğrudan, mahkumiyet hükmünün ise DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/02/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.