Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2016/1519 Esas 2017/1797 Karar Sayılı İlamı

Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 2016/1519
Karar No: 2017/1797
Karar Tarihi: 20.12.2017

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2016/1519 Esas 2017/1797 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ankara 8. İş Mahkemesi, bir itirazın iptali davasında, davayı kısmen kabul etti. Daha sonra davalı tarafından yapılan temyiz başvurusu sonucu, Yargıtay 21. Hukuk Dairesi kararı bozdu. Ancak, yeniden yapılan yargılama sonucunda, önceki kararda direnilerek dava kısmen kabul edildi. Hukuk Genel Kurulu'na yapılan başvuruda, iş mahkemesi kararlarına karşı temyiz süresi ve temyiz yolu hakkındaki kanun maddeleri açıklandı. Temyiz dilekçelerinin hüküm veren mahkeme aracılığı ile karşı tarafa tebliğ edilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenle, davacı vekilinin temyiz dilekçesi, davalı tarafına tebliğ edilmemişti. Dosya, eksiklikler giderildikten sonra Yargıtay Hukuk Genel Kurulu Başkanlığına gönderilmek üzere mahkemeye geri çevrildi. Kanun maddeleri ise, iş mahkemesi kararlarına karşı temyiz süresinin belirlenmesinde İş Mahkemeleri Kanunu'nun 8. maddesi, temyiz yolu hakkında ise 1086 sayılı HUMK'nın 433/1. maddesi uygulanmaktadır.

Hukuk Genel Kurulu 2016/1519 E. , 2017/1797 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasındaki “itirazın iptali” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 8. İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 12.05.2014 gün ve 2013/119 E., 2014/1024 K. sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 21. Hukuk Dairesinin 18.06.2015 gün ve 2014/18809 E. 2015/14030 K. sayılı ilamı bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca dosya üzerinde yapılan ön inceleme sonunda gereği görüşüldü:
Mahkemece verilen hüküm, temyiz edilmesi üzerine yukarıda başlıkta belirtilen karar ile bozulmuştur. Bozma üzerine mahkemece kararda direnilmiş, direnme kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İş mahkemeleri kararlarına karşı temyiz süresi 30/1/1950 tarih ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 2/3/2005 tarih ve 5308 sayılı Kanunla değişmeden önceki 8. maddesine göre belirlenmekte ise de, temyiz usul ve işlemlerinde 6100 sayılı HMK’nın Geçici 3. maddesi yollamasıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı HUMK’nın hükümleri uygulanmaktadır.
Her ne kadar uygulamada iş mahkemesinde karşı temyiz yolu ile temyiz hakkı tanınmamakta ise de gerek iş hukuku mevzuatında gerekse de HUMK’nun temyize ait hükümlerinde bunu engelleyen bir hüküm bulunmadığı açıktır. Bu nedenle 6217 sayılı Kanunun 30.maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfiyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 433/1. maddesi gereğince temyiz dilekçelerinin hüküm veren mahkeme aracılığı ile karşı tarafa tebliğ edilmesi ve karşı tarafa temyiz dilekçesine karşı cevap verme ve karşı temyiz isteminde bulunmak hakkının tanınması gereklidir.
Yukarıda yer alan açıklamalar doğrultusunda yapılan incelemede;
Davacı vekiline ait temyiz dilekçesinin davalı tarafa tebliğ edilmediği anlaşılmaktadır. Temyiz eden davacı vekili tarafından sunulan temyiz dilekçesinin, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nu “Geçici madde 3” atfiyla uygulanmakta olan HUMK’nun 433. maddesi gereğince davalıya Tebligat Kanunu ve ilgili mevzuat dikkate alınarak tebliğ edilmeli ve yasal süre beklenildikten sonra Hukuk Genel Kurulu Başkanlığına gönderilmelidir.
Açıklanan nedenle eksiklik giderildikten sonra Yargıtay Hukuk Genel Kurulu Başkanlığına gönderilmek üzere dosyanın mahkemesine geri çevrilmesi gerekmiştir.
S 0 N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenle dosyanın mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE, 20.12.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.