MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26/04/2016 gün ve 2014/118 Esas, 2016/208 sayılı Kararında da belirtildiği üzere, tefecilik suçu ile korunan hukuki yarar ve suçun TCK"nın topluma karşı suçlar bölümünde düzenlenmesi karşısında, bu suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireylerin tamamı, diğer bir ifadeyle kamu olduğu, eylemin belirli bir kişinin zararına olarak işlenmesi halinde bu kişinin mağdur değil, suçtan zarar gören olacağının kabulü gerektiği, bu bağlamda TCK"nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun kazanç elde etmek amacıyla borç para verilmesiyle oluşacağı, bunu meslek haline getirmenin suçun unsurları içerisinde yer almadığı, değişik zamanlarda ve/veya farklı kişilere karşı tefecilik eylemini zincirleme olarak işleyen sanık hakkında TCK"nın 43. maddesinin uygulanması gerektiği, zincirleme suçlarda son suçun işlendiği günün suç tarihi olduğu, bu itibarla hukuki kesinti oluşturan iddianame tarihinden önceki tüm eylemlerin teselsülün içerisinde değerlendirilmesi, sonraki eylemlerin ise gerçek içtima hükümleri ve varsa kendi içinde teselsül hükümleri değerlendirilmek suretiyle karara bağlanması gerekeceği nazara alındığında; İstanbul 28. Asliye Ceza Mahkemesinin 03/05/2013 gün ve 2008/502 Esas, 2013/385 Karar sayılı ilamı ile 2001-2005 yıllarındaki eylemleri nedeniyle sanıklardan ... ve ... haklarında tefecilik suçundan mahkumiyet kararları verildiği, dosyanın temyiz edilmesi üzerine bu kararların Yargıtay 16. Ceza Dairesinin 27/05/2016 gün ve 2015/4635 Esas, 2016/4480 Karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği anlaşılmakla, dava konusu eylemler arasında irtibat bulunup bulunmadığının, suç ve dava tarihleri itibarıyla hukuki kesinti olup olmadığının ve teselsül hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının belirlenmesi, söz konusu dosyanın onaylı suretinin getirtilmesi sonrasında sanıkların hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ile yazılı şekilde hükümler kurulması,
Bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda birden fazla kişiye kazanç elde etmek amacıyla ödünç para vermek suretiyle zincirleme şekilde tefecilik suçunu işlediği kabul edilen sanıklar hakkında TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanmaması ile TCK"nın 241. maddesinde hapis ve adli para cezası birlikte öngörülmesine karşın sadece hapis cezası tayin olunmak suretiyle eksik cezalara hükmedilmesi,
Yapılan aramada ele geçirilen ve adli emanetin 2007/1347 sırasında kayıtlı olan 60.000 TL paranın, suçtan elde edildiğine ve sahiplik durumuna dair delillerin nelerden ibaret olduğu araştırılıp karar yerinde tartışılmasından sonra sonucuna göre karar verilmesi yerine, yazılı şekilde müsaderesine hükmolunması,
Tefeciliğe konu paranın, suçun konusunu oluşturması nedeniyle TCK"nın 55/1. maddesine göre müsaderesi yerine, aynı Kanunun 54/1. maddesi uyarınca müsaderesine karar verilmesi,
Sanık ..."e ait adli sicil kaydında yer alan mahkumiyetlerin silinme şartlarının oluşup oluşmadığı ve ertelemeye engel teşkil edip etmeyeceği araştırılmadan yazılı şekilde karar verilmesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptaline ilişkin Kararının değerlendirilmesi lüzumu,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafi ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 05/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.