Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4, 50/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık sürücü .... yönetimindeki otomobili ile gece vakti, çift yönlü yolda seyri sırasında olay mahalli kavşağa geldiğinde, kendisine hitaben ""Dur"" işareti olmasına karşın kontrolsüzce kavşağa girdiğinde, solundan kavşağa giren sürücü ... yönetimindeki otomobile çarpıp, çarpmanın etkisiyle her iki aracın karşı şeride savrulduğu esnada, diğer sürücü .... yönetimindeki kamyonete çarpmasıyla meydana gelen olayda;
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi gereğince işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın asli kusurlu olduğunun mahkemece de kabul edildiği somut olayda, mağdur ..."ün vücudunda hayat fonksiyonların etkisinin ağır 6 derece"de kırık oluşacak şekilde, mağdur ..."ün basit tıbbı bir müdahale ile giderilemez nitelikte, mağdur ... ve mağdur ..."ün Basit Tıbbi bir müdahale ile giderilebilir nitelikte yaralanmaları nazara alınıp sanık hakkında temel ceza tayin edilirken asgari hadden uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,sanık müdafiinin kusur durumuna, ceza miktarına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-TCK"nın 50. maddesi 6. fıkrasının tedbirlerle sınırlı olduğu gözetilmeksizin, sanık hakkında TCK"nın 50/1-a, 52/2. maddeleri uyarınca hükmedilen adli para cezasına ilişkin olarak TCK"nın 50/6. maddesinin uygulanması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususların yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olmakla, hüküm fıkrasından “sanığın güttüğü amaç ve saik” ibareleri ve TCK"nın 50/6. maddesinin uygulanmasına ilişkin 6. paragrafın çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.