Mahkemesi : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 19/06/2007 tarihli ve 2007/10-108 Esas-2007/152 Karar sayılı ilamında belirtildiği gibi, yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmadığı, hapis cezasının takdiren alt sınırdan tayin edildikten sonra adli para cezasının alt sınırın üzerinde 300 gün olarak tayin edilirken mahkemece yeterli ve yasal gerekçe gösterilmesi, tefecilik kolluk araştırmasının soruşturma aşamasında yapılmış olması, sanık hakkında 5464 sayılı Yasaya muhalefetten açılan bir dava bulunmaması, TCK"nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun kanunun "Topluma Karşı Suçlar" başlıklı üçüncü kısmının dokuzuncu bölümünde düzenlenip suçun mağdurunun tüm toplum olması, tefecilik ilişkisinde faiz karşılığı ödünç para alan kişinin, iradi olarak faiz ilişkisinin tarafı, gerçek anlamda suçun pasif faili olduğu, ancak kanun koyucunun izlediği suç siyaseti gereği tefecilik fiilinin aktif failinin kolayca tespitini sağlamak amacıyla ödünç para alan kişiyi cezalandırmadığı, bu halde tefecilik fiilinin pasif faili konumunda bulunan faiz karşılığı ödünç para alan kişinin suçun mağduru olarak kabulüne olanak bulunmadığından davaya katılma hak ve yetkilerinin de olmadığı, dosya kapsamındaki tanık ifadeleri, tefecilik kolluk araştırması, sanığın savunmaları birlikte değerlendirildiğinde tebliğnamedeki bozma isteyen düşüncelere iştirak edilmemiş; TCK"nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili olarak Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün bulunmuş, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık B.. K.."nın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 24/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.