Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/4794 Esas 2019/2739 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet
HÜKÜM : Eylemlerin görevi kötüye kullanma suçunu oluşturduğunun kabulüyle sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
5271 sayılı CMK"nın 223/9. maddesinde, 1412 sayılı CMUK"nın 253/6. maddesine paralel bir şekilde; "derhal beraat kararı verilebilecek hallerde durma, düşme veya ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilemeyeceği" hüküm altına alınmış olup, anılan maddenin gerekçesinde de, "fiilin suç oluşturmaması veya yeni bir yasal düzenleme ile suç olmaktan çıkarılması gibi herhangi bir araştırmayı gerektirmeyen hallerde derhal beraat kararı verilebileceği"nin belirtilmesine, Ceza Genel Kurulunun 24/06/2016 tarihli ve 126–207 sayılı Kararı başta olmak üzere yerleşmiş uygulamasında "zamanaşımının gerçekleşmesi durumunda derhal beraat kararı verilmesini gerektiren haller hariç öncelikle beraat değil, zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verilmesi, aksi halde, yani derhal beraat kararı verilmesini gerektiren hallerde ise zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verilmemesi gerektiği" görüşünün benimsenmesine, Ceza Genel Kurulunun 18/12/2012 tarihli ve 864-1861, 26/06/2012 tarihli ve 978-250 ile 23/01/2007 tarihli ve 254-5 sayılı Kararları başta olmak ve Özel Dairelerce de benimsenmiş olan birçok kararında da açıkça vurgulandığı gibi, yargılama yapılmasına engel olup, davayı düşüren hallerden biri olan dava zamanaşımının yargılama sırasında gerçekleşmesi durumunda, yerel mahkeme ya da Yargıtay tarafından re’sen zamanaşımı kuralı uygulanarak kamu davasının düşmesine karar verilmesinin zorunlu olmasına göre; eylemin suç oluşturmaması veya yeni bir yasal düzenleme ile suç olmaktan çıkarılması gibi herhangi bir araştırmayı gerektirmeyen bir hal, başka bir deyişle derhal beraat kararı verilmesini gerektiren bir durum bulunmadığından zamanaşımının gerçekleşmesi nedeniyle mahkemece re"sen ve diğer iddialardan önce davanın düşmesine karar verilmesi zorunluluğuna riayet edilerek, sanıklar ... ve ... haklarında zimmet suçundan açılan kamu davası neticesinde verilen zamanaşımı nedeniyle düşme kararına karşı sanıklar müdafin temyizinde hukuki yarar bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, incelemenin katılan vekilinin tüm sanıklar haklarındaki düşürülme hükümlerine yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanıklara isnat olunan suçun sübutu halinde 765 sayılı TCK"nın 202/1. maddesinde düzenlenen basit zimmet suçunu oluşturabileceği, söz konusu maddede öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Yasanın 102/3 ve 104/2. maddelerinde belirlenen on yıllık asli ve onbeş yıllık ilaveli dava zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, karar tarihinde ise bu sürelerin dolmadığı gözetilmeksizin yanılgılı hukuki değerlendirme ile kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5237 sayılı TCK"nın 7/2 ile 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddeleri de gözetilmek suretiyle hükümlerin CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak 29/12/2008 tarihli sorgu ile inceleme günü arasında on yıllık asli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından ve bu cihet yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı sebebiyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE, 05/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.