Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10960 Esas 2019/4466 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/10960
Karar No: 2019/4466
Karar Tarihi: 05.03.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10960 Esas 2019/4466 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmüne temyiz itirazlarını değerlendirdi. Ancak, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun'a eklenen ek 2. madde uyarınca verilen 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezalarının kesin olduğu belirtildiği için sanığın adli para cezası hakkındaki temyiz itirazı reddedildi. Ayrıca, TCK'nin 86/2. maddesi uzlaşma kapsamına alınan bir madde olmadığı için katılanın uzlaşmayı kabul etmemesi nedeniyle bozma görüşüne iştirak edilmediği belirtildi. 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi iptal edilmiş olsa da, bu durum infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden hükmün isteme aykırı olarak onanmasına karar verildi. Kanun maddeleri açıklamaları: 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un ek 2. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, TCK'nin 86/2. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2018/10960 E. , 2019/4466 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında kasten yaralama suçundan dolayı tayin edilen 2.400 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince sanığın temyiz itirazlarının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun"un 254. maddesinin 1. fıkrasında yapılan değişiklikle ilgili olarak; TCK"nin 86/2. maddesi yeni düzenleme ile uzlaşma kapsamına alınan bir madde olmayıp değişiklik öncesinde de uzlaşma kapsamında bir madde olduğundan katılanın soruşturma aşamasında uzlaşmayı kabul etmemesi nedeniyle tebliğnamedeki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 05.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.