14. Hukuk Dairesi


MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 15/12/2014 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi talebi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 31/05/2016 günlü hükmün davalı vekili tarafından temyizi üzerine temyiz isteğinin süre yönünden reddine ilişkin 21.12.2016 günlü ek kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, geçit hakkı tesisi istemine ilişkindir.
Davacı vekili; müvekkilinin ... ili, ....ilçesi, ....Köyü, 514 parselde kayıtlı tarla ve kargir ev vasıflı taşınmazının genel yol ile bağlantısı bulunmayıp geçit ihtiyacı olduğunu, genel yola ulaşmak için en az masraflı ve en uygun yolun davalıya ait 530 parsel sayılı taşınmazdan geçilmesiyle mümkün olabileceğini, geçit hakkı bedelini yatırmaya hazır olduğunu beyan ederek; mahkemece uygun görülecek bir yerden taşınmazı lehine zorunlu geçit hakkı tesis edilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, davalı asil 23.11.2016 tarihinde temyiz etmiştir.
Mahkemece 21.12.2016 tarihli ek kararda; gerekçeli kararın davalı asile 16.08.2016 tarihinde tebliğ edildiği, temyiz süresinin adli tatil nedeniyle 07/09/2016 tarihinde sona erdiği, davalının hükmü süresinde temyiz etmediği gerekçesiyle temyiz talebinin reddine dair ek karar verilmiş, bu aşamadan sonra dosyaya vekaletname sunan davalı vekilince 22.12.2016 tarihinde tebellüğ edilen ek karar, 02.01.2017 tarihinde temyiz edilmiştir.
Davalı vekilinin 21.12.2016 tarihli ek karara yönelik temyiz başvurusu yönünden yapılan incelemeye göre; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 366. maddesi, “Bu Kanunun istinaf yolu ile ilgili 343 ila 349 ve 352. maddeleri hükümleri, temyizde de kıyas yoluyla uygulanır.” hükmünü, 346. maddesi ise “İstinaf dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren mahkeme istinaf dilekçesinin reddine karar verir ve 344. maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder. Bu ret kararına karşı tebliği tarihinden itibaren bir hafta içinde istinaf yoluna başvurulabilir. İstinaf yoluna başvurulduğu ve gerekli giderler de yatırıldığı takdirde dosya, kararı veren mahkemece yetkili bölge adliye mahkemesine gönderilir. Bölge adliye mahkemesi ilgili dairesi istinaf dilekçesinin reddine ilişkin kararı yerinde görmezse, ilk istinaf dilekçesine göre gerekli incelemeyi yapar.” hükmünü içermektedir. Buna göre; temyiz dilekçesinin reddine yönelik ek karara karşı tebliğinden itibaren 1 hafta içinde temyiz yoluna başvurulması ve gerekli giderlerin yatırılması halinde dosyanın mahkemesince ilgili Yargıtay Dairesine gönderilmesi gerekmektedir.
Öte yandan HMK"nın 366. maddesinin yollaması ile temyiz yolunda da uygulanan 346. maddesi uyarınca; temyiz dilekçesi kanuni süre geçtikten sonra verilirse, kararı veren mahkemenin temyiz dilekçesinin reddine karar vermesi gerekir. Ancak temyiz edilen karar temyiz süresi geçtiği halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise, 01.06.1990 tarih, 1989/3 Esas, 1990/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince, dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından temyiz talebinin süre yönünden reddine karar verebilecektir
Anılan kanuni düzenlemeler ve Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı doğrultusunda somut olay incelendiğinde; hükmün davalı asile 16.08.2016 tarihinde tebliğ edildiği, davalı tarafından 23.11.2016 tarihinde temyiz yoluna başvurulduğu, bu duruma göre temyiz süresi geçtiğinden mahkemesince "temyiz dilekçesinin süre aşımı yönünden reddine" karar verildiği; sonrasında 21.12.2016 günlü "temyiz dilekçesinin süre yönünden reddine dair verilen ek kararın" davalı vekiline 22.12.2016 Perşembe günü tebliğ edildiği, ek karara yönelik temyiz süresinin 29.12.2016 Perşembe günü sona erdiği, ancak davalı vekilince ek karara karşı 02/01/2017 tarihli dilekçe ve aynı tarihli harç makbuzuyla temyiz yoluna başvurulduğu, UYAP sistemi üzerinden daha önceki bir tarihte gönderilmiş temyiz dilekçesinin de bulunmadığı anlaşılmakla; "HMK"nın 366. maddesi atfıyla 346/2. maddesi gereğince, bir haftalık kanuni süre içerisinde verilmemiş olduğundan, ek karara yönelik temyiz dilekçesinin süre yönünden reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin ek karara yönelik süresinde olmayan temyiz dilekçesinin süre yönünden REDDİNE, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 24/11/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.