Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/7671 Esas 2019/5884 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/7671
Karar No: 2019/5884
Karar Tarihi: 13.03.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/7671 Esas 2019/5884 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, idari para cezasının tahsili için davalı şirkete dava açmıştır. Mahkeme, idari para cezasının yerinde olmadığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Davacı vekili kararı temyiz etmiştir. İş Mahkemeleri Kanunu'na göre, iş uyuşmazlıkları işçiler ve işverenler arasında gerçekleştiğinde iş mahkemelerinde çözülmelidir. Bu dava ise işçi- işveren ilişkisi dışında olduğundan, Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülmelidir. Bu nedenle, mahkeme görevsizlik kararı vermesi gerekirken esasına girmiştir. Sonuç olarak, temyiz edilen karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- İş Mahkemeleri Kanunu'nun 1. maddesi
- 4857 sayılı İş Kanunu
- 4904 sayılı Türkiye İş Kurumu Kanunu'nun 20. maddesi
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 2. maddesi

22. Hukuk Dairesi 2016/7671 E. , 2019/5884 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı ... vekili, davalı şirket hakkında kesilen idari para cezasının tahsili için ... 1.İcra Müdürlüğünün 2014/5476 esas sayılı icra dosyası takip yapıldığını, ödeme emrine davalı tarafından haksız şekilde itiraz edildiğini ileri sürerek itirazın iptali ile takibin devamına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, yapılan tebligatların usulsüz olduğunu beyan ederek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacı kurum tarafından davalı aleyhine kesilen idari para cezasının yerinde olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Uyuşmazlık, taraflar arasındaki ilişkinin 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında değerlendirilip değerlendirilemeyeceği ve bu bağlamda iş mahkemesinin görevi noktasında toplanmaktadır.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu"nun 1. maddesine göre iş mahkemelerinin görevi, 4857 sayılı Kanun"a göre işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında iş sözleşmesinden veya 4857 sayılı Kanun"a dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözülmesidir. İşçi sıfatını taşımayan kişinin talepleriyle ilgili davanın, iş mahkemesi yerine genel görevli mahkemelerde görülmesi gerekir.
Görev konusu kamu düzenine ilişkin olup mahkemece kendiliğinden dikkate alınmalıdır.
Somut olayda taraflar arasında işçi ve işveren ilişkisi bulunmamaktadır. Davaya konu istek; idare tarafından davalıya verilen idari para cezasının tahsiline ilişkindir. 4904 sayılı Türkiye İş Kurumu Kanunu"nun 20/son maddesi idari para cezalarının genel esaslara göre tahsil edileceğini düzenlemiştir. Buna göre uyuşmazlığın çözüm yeri yukarıda açıklanan hukuki olgular dikkate alındığında İş Mahkemesi olmayıp, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 2. maddesi gereğince genel mahkeme olan Asliye Hukuk Mahkemesidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 23.06.2010 tarihli ve 2010/9-314 esas, 2010/342 karar sayılı kararı da bu doğrultudadır. Mahkemece görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde işin esasına girilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, 13.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.