MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; Yargıtay Hukuk Genel Kurulu tarafından zarar miktarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için gönderilen, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; işlettiği petrol istasyonu nedeniyle hakkında 22/07/2010 tarihli kaçak elektrik tespit tutanağı düzenlendiğini, bu tutanağa istinaden 34.246,40TL kaçak elektrik tüketim tahakkuku ile bu tahakkuka sonradan 92.348,10TL"lik ek tahakkuk yapıldığını, kaçak elektrik kullanmadığını ileri sürerek; aleyhine tahakkuk edilen toplam 126.594,50TL kaçak elektrik bedelinden dolayı borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı; davacının iş yerinde yapılan kontrollerde petrol tesisinin tamamının termik manyetik şalter ile kumanda edilerek kaçak elektrik kullanıldığının tespit edildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile 22/07/2010 tarihli kaçak elektrik tüketim tahakkuk faturası ile kaçak ek tahakkuk faturası nedeniyle davacının davalıya 114.458,41TL bakımından borçlu olmadığının tespitine, 12.135,59TL fazlaya ilişkin talebin reddine dair verilen karar, davalının temyizi üzerine, Dairece verilen 15/06/2015 tarihli ve 2014/15052 E. 2015/10969 K. sayılı kararla; kaçak elektrik tespit tutanağının aksi sabit oluncaya kadar geçerli olan resmi belgelerden olduğu, aksinin ispat edilmedikçe doğru olduğunun kabulü gerektiği; hal böyle olunca mahkemece, önceki bilirkişiler dışında oluşturulacak üç kişilik uzman bilirkişi kuruluna verilerek talep edilen kaçak elektrik bedelinin kaçak elektrik tespit tutanağında belirtilen 100 kwh kurulu güç üzerinden, yönetmelik ve kurul kararlarında açıklanan yöntemle hesaplanması konusunda denetime elverişli rapor alınması gerekirken, yetersiz bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı şekilde hüküm tesisinin usul ve yasaya uygun olmadığı gerekçesiyle, bozulmuştur.
Mahkemece verilen direnme kararının davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 08/04/2021 tarihli ve 2017/3-1035 E. 2021/453 K. sayılı kararıyla; “...Elektrik Piyasası Müşteri Hizmetleri Yönetmeliği’nin “Kaçak elektrik enerjisi
tüketimi” 13 ncü maddesinin üçüncü fıkrasında “Kaçak elektrik enerjisi tüketiminin tespit edilmesinde, ilgili tüzel kişinin tespitini doğru bulgu ve belgelere dayandırması ve tüketici haklarının ihlal edilmemesi esastır.” hükmü ile mahkemece hükme esas alınan 02/01/2014 tarihli bilirkişi raporu ile keşif sonucunda düzenlenen bilirkişi raporları dikkate alındığında; 10/06/2010 tarihli kaçak elektrik tespit tutanağı ve buna dayanılarak düzenlenen sayaç ve devreleri muayene kontrol föyünün usulüne uygun bir şekilde düzenlenmediği ve tespit anındaki elektrik güç bilgisinin afakî olarak aboneliğin müstakil 100kWh gücünde trafosu bulunduğu varsayımına dayalı olarak belirlendiği anlaşılmaktadır. Ayrıca, taraflar arasında düzenlenen abonelik sözleşmesine göre kurulu gücün 19kWh olduğu, davacının talebiyle davalı tarafça 16/06/2011 tarihinde düzenlenen sayaç ve devreleri muayene kontrol föyüne göre de kurulu gücün 14 kWh olduğu belirtilmiştir. O hâlde, 10/06/2010 tarihli kaçak elektrik tespit tutanağı ve buna dayanılarak düzenlenen sayaç ve devreleri muayene kontrol föyünün aksinin davacı tarafça ispatlandığı kabul edilmelidir.
Hâl böyle olunca; kaçak kullanım bedeli hesaplanırken 19kWh dikkate alınarak kaçak kullanım bedelinin hesaplanması yerinde olup, yerel mahkemece yukarıda açıklanan hususlara değinilerek verilen direnme kararı usul ve yasaya uygundur.
Ne var ki, Özel Dairece zarar miktarı yönünden bir inceleme yapılmadığından bu yöne ilişkin davalı temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Özel Daireye gönderilmesi gerekir.” gerekçesiyle dava dosyası Dairemize gönderilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve gerekçeli karar başlığında dava tarihi 30/09/2011 olduğu hâlde 15/09/2015 olarak gösterilmesine ilişkin yanlışlığın mahallinde düzeltilebilir maddi hata niteliğinde bulunduğunun anlaşılmasına göre, davalı tarafın sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Somut olayda; mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, kaçak kullanım hesabı yapılırken kaçak süresi 43 gün olarak tespit edilip, kullanımın “ayrı hat olmasına bağlı olarak 2 katı” alınması gerektiği belirtilmiş olması nedeniyle 86 gün yerine 46 gün üzerinden kaçak hesabının yapılmış olması, doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hükmün HUMK"nın 428 inci maddesi gereğince davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nın geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nın 440 ıncı maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 30/11/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.