MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet ( 5237 sayılı TCK"nın 157/1, 62, 52/2, 53/1 maddeleri uyarınca 10 ay hapis 500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına )

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Katılan vekilinin yaptığı temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Katılan vekiline, tefhim olunan 27.06.2012 tarihli mahkumiyet hükmüne yönelik, katılan vekilinin yasal süresi geçtikten sonra yaptığı, 18.07.2012 tarihli temyiz başvurusunun, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK" nın 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2-Sanık müdafii tarafından yapılan temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanığın, 16.05.2008 keşide tarihli, ...tarafından düzenlendiği anlaşılan ve 35.000 TL bedel içeren senedi, ciro ederek katılana verdiği, bedelinin ödenmemesi üzerine katılan tarafından keşideci ...hakkında yapılan icra takibi kapsamında; keşideci olarak gösterilen ...isimli bir kişinin bulunamadığı, gösterilen adresin de gerçek olmadığının tespit edildiği, bu şekilde sanığın, gerçek olmayan bilgiler ile düzenlediği senedi katılana vermek suretiyle haksız menfaat temin ettiğinin iddia edildiği olayda;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın, 16.05.2008 keşide tarihli, ... tarafından düzenlendiği anlaşılan ve 35.000 TL bedel içeren senedi, aldığı para karşılığında ciro ederek katılana verdiği, bedelinin ödenmemesi üzerine katılan tarafından keşideci ... hakkında yapılan icra takibi kapsamında; keşideci olarak gösterilen ... isimli bir kişinin bulunamadığı gibi gösterilen adresin de gerçek olmadığının tespit edildiği, katılanın yargılama aşamasında verdiği ifadesinde; söz konusu senedi, verdiği borç para karşılığında sanıktan aldığını belirttiğinin anlaşılması karşısında; sanığın, bu şekilde gerçekleştirdiği eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna yönelik kabulde bir
isabetsizlik görülmemiş ve tebliğnamedeki söz konusu senedin önceden doğan borç karşılığında verilip verilmediğinin araştırılması gerektiğine dair bozma isteyen düşünce benimsenmemiştir.
TCK"nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarıyla ilgili, Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E, 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda uygulamanın infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak ;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi kanun koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamasına rağmen, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 30 gün olarak tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8.maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, bu aykırılığın yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hükümde yer alan ""5237 sayılı TCK"nın 157/1, 62, 52/2 maddeleri gereğince sonuç olarak verilen 25 gün adli para cezası karşılığı aynı Kanunun 52. maddesi gereğince günlüğü 20.00 TL "den olmak üzere 500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin ifadelerinin yerine ""5237 sayılı TCK"nın 157/1 maddesi gereğince 5 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına, aynı kanunun 62.maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılarak 4 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına ve aynı Kanunun 52/2 maddeleri gereğince, verilen 4 gün adli para cezası karşılığı günlüğü 20.00 TL "den olmak üzere sonuç olarak 80.00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına"" ifadelerinin yazılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.