Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/5271 Esas 2019/2714 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
5. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5271
Karar No: 2019/2714
Karar Tarihi: 04.03.2019

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/5271 Esas 2019/2714 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi         2017/5271 E.  ,  2019/2714 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Tefecilik
    HÜKÜM : Zincirleme tefecilik suçundan mahkumiyet

    Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
    Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesiyle ilgili iptal Kararının infaz aşamasında nazara alınması ve adli emanetin 2007/2769 sırasında kayıtlı paralar hakkında da mahallinde her zaman bir karar verilmesi mümkün görülmüştür.
    Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 05/06/2013 günlü ve 2011/9115 Esas, 2013/17476 Karar sayılı ilamında sair temyiz itirazları reddedilmiş ise de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 24/01/1983 tarihli ve 8-486/6 sayılı Kararında da belirtildiği üzere, bozma ilamına konu hüküm ya da hükümlerle ilgili olarak açıkça onama kararı verilmedikçe sair temyiz itirazlarının reddedilmesinin kesin ve mutlak bir bağlayıcılığının bulunmadığı gözetilerek yapılan incelemede;
    Dairemizcede benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 16/12/2008 günlü ve 2008/146-235 sayılı Kararı karşısında, tefecilik suçunda ancak el konulmuş olması halinde bu suçun konusunu oluşturan değer niteliğindeki ana paranın TCK"nın 55/1. maddesi uyarınca müsadere edilebileceği, ödünç olarak verilen para nedeniyle elde edilen kazancın zarar gören konumundaki gerçek kişiye, vergi kaybı karşılığının ise Hazineye iade edilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde müsadere kararı verilmesi,
    Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, "Sanığın uzlaşma sonucu vergi dairesine ödediği paranın 147.411,23 TL"sini mağdurlardan elde ettiği kazanca karşılık ödemiş olduğu anlaşılmakla, bu miktar toplam faiz geliri olan 253.881,66 TL"den düşülerek kalan 106.470,43 TL faiz gelirinin TCK"nın 55. maddesi gereğince zoralımına" şeklindeki ibarenin hüküm fıkrasından çıkartılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.