Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/8223 Esas 2014/3859 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 50/1-a, 52/-2-4 maddeleri gereğince mahkûmiyet,

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yargılama aşamasında en son tespit edilen adresine Tebligat Yasasının 35. maddesine göre tebligat yapılmış ise de; 11/01/2011 tarihinde 6099 sayılı yasanın 9. maddesi ile değiştirilen 7201 sayılı Tebligat Yasasının 35/2. maddesi gereğince, sanığın adres kayıt sisteminde yerleşim yeri adreslerinin bulunması ve ancak bu adreslere tebligat çıkartılmaması karşısında, yapılan tebligatın geçersiz olduğu ve sanığın 10/01/2012 tarihli temyiz dilekçesinin öğrenme üzerine süresinde verildiği kabul edilerek yapılan incelemede;
İzmir Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 2010/8493Esas ve 17.03.2010 tarihli iddianamenin sevk maddesi kısmında, 5237 sayılı TCK"nın 22. maddesinin yer aldığı, iddianamenin metin kısmında da, sanığın alkollü olarak araç kullandığı ve katılanların yaralanmasına neden olduğu belirtildiğinden, tebliğnamedeki yargılama sırasında sanığa TCK"nın 22/3. maddesinden ek savunma hakkı verilmemiş olması nedeniyle bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, sanık hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında bir gün karşılığı miktarın belirlenmesine yönelik uygulanan kanun maddesinin eksik gösterilmesi ve belirlenen tam gün sayısının ise gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususların aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 4. paragrafına “TCK"nın 52/2 maddesi” ibaresi ile aynı paragrafta yer alan “8.400 TL” ibaresinden önce “240 gün karşılığı” ibaresi yazılıp hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.