Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/3507 Esas 2020/2413 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3507
Karar No: 2020/2413
Karar Tarihi: 11.03.2020

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/3507 Esas 2020/2413 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın suçlaması sahte fatura düzenlemek olduğu ve hakkında verilen mahkumiyet hükümlerinin temyiz edilmeksizin kesinleştiği belirtiliyor. Ancak kanun yararına bozma talebi sonucu hükümlerin dairemizce bozulduğu tarih olan 09.10.2017 tarihine kadar zamanaşımı süresinin durduğu kabul edilerek inceleme yapılmış. Mahkeme, 2006 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen zamanaşımı nedeniyle düşme hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz nedenlerinin yerinde görülerek hükmün bozulmasına karar verdi. Aynı kanunun 66/1-e, 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık dava zamanaşımının suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği için sanık hakkında atılı suçtan açılan kamu davası da zamanaşımı nedeniyle düştü. 2007 ve 2008 takvim yıllarında sanığın sahte fatura düzenlemek suçundan verilen mahkumiyet hükümlerinin ise Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli iptal kararı ile ilgili kanun maddesi uygulanarak infaz edilmesi gerektiği belirtilerek müdafinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün onanmasına karar verildi. Kanun maddeleri ise şöyle ifade edilmiş: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/b-1 maddesi, 5237 sayılı TCK'nun 66/1-e, 67/4. maddeleri, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi,

11. Ceza Dairesi 2019/3507 E. , 2020/2413 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Düşme, Mahkumiyet

Sanık hakkında verilen mahkumiyet hükümlerinin temyiz edilmeksizin kesinleştiği 05.10.2016 tarihinden, kanun yararına bozma talebi sonucu hükümlerin dairemizce bozulduğu 09.10.2017 tarihine kadar zamanaşımı süresinin durduğu kabul edilerek inceleme yapılmıştır.
1- 2006 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen zamanaşımı nedeniyle düşme hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamada, sanığa yüklenen “2006 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçunun 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359/b-1 maddesindeki cezasının üst sınırına göre 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e, 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık zamanaşımı süresinin, suç tarihinden hüküm tarihine kadar dolmadığı ve yargılamaya devam edilmesi gerektiği gözetilmeden, zamanaşımının gerçekleştiğinden bahisle düşme hükmü verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak 5237 sayılı Kanunun 66/1-e, 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık dava zamanaşımının suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşıldığından aynı Kanunun 322. maddesinde
öngörülen yetkiye dayanılarak sanık hakkında atılı suçtan açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE,
2- 2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık müdafinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller gerekçeli kararda incelenip sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış,savunması inandırcı gerekçelerle reddedilmiş incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
11.03.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.