Esas No: 2019/23044
Karar No: 2022/393
Karar Tarihi: 12.01.2022
Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/23044 Esas 2022/393 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi gereği, tebligat yapılamadığında adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresinin bilinen en son adres olarak kabul edilmesi gerektiğini belirtti. Karar, sanığın yokluğunda verilen kararın Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre MERNİS adresine yapıldığını, ancak bunun usulsüz olduğunu tespit etti ve gerekçeli kararın sanığa usulüne uygun şekilde tebliğ edilmesi gerektiğini savundu. Kanun maddeleri;
- Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi: Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.
- Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi: Normal tebligat çıkarılır.
- Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi: Tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, bu adrese tebliğ yapılması gerektiği belirtiliyor.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, bu adrese tebliğ yapılması gerektiği, dosya kapsamına göre sanık ...'in yokluğunda verilen kararın sanığa Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre kovuşturma aşamasında bildirdiği, aynı zamanda MERNİS adresi olan adrese MERNİS şerhi ile çıkarıldığından tebligat işleminin usulsüz olduğu anlaşılmakla; gerekçeli kararın usulüne uygun olarak bu sanığa tebliğ edilerek, tebligat belgesi ve sunması halinde gerekçeli temyiz dilekçesi de eklenerek incelenmek üzere iadesinin sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 12.01.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
