Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/238 Esas 2020/1848 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/238
Karar No: 2020/1848

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/238 Esas 2020/1848 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 38. Hukuk Dairesi, karşılıklı boşanma davasında karar vermiştir. Davacı-karşı davalı erkek ile davalı-karşı davacı kadının ekonomik ve sosyal durumları, kusur dereceleri, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaatler dikkate alınarak maddi ve manevi tazminat takdir edilmiştir. Ancak Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddesi hükmüne uygun bir şekilde daha uygun miktarda tazminat takdiri gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, hüküm bozulmuş ve dosya ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmiştir.
Kanun maddeleri:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi: \"Hakkaniyet kuralları\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. maddesi: \"Genel tazminat\"
- Türk Borçlar Kanunu'nun 51. maddesi: \"Özel tazminat\"

2. Hukuk Dairesi 2020/238 E. , 2020/1848 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 38. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ :Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-karşı davalı erkeğin tüm, davalı-karşı davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2- Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi ve manevi (TMK m. 174/1-2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, yukarıda l. bentte gösterilen sebeple kararının ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Muammer"e yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 218.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Emine"ye geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 04.03.2020 (Çar.)