MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Ziynet Alacağı

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı ziynet alacağı davasına dair karar, davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, ziynet alacağı ile davacı tarafından çekilen kredi bedellerinin davalıdan tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece ziynet alacağına ilişkin istemin kabulüne, diğer isteklerin reddine karar verilmesi üzerine hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde de bir isabetsizlik bulunmamasına göre temyiz eden davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı vekilinin kredi bedellerinin tahsili isteğine ilişkin temyiz itirazlarına gelince;
Davacı vekili, dava dilekçesinde, davalının işe gitmediğini, evde alkol alarak sorumsuz bir tutum izlediğini, çaresiz kalan müvekkilinin davalının söz vermesi üzerine kredi çekip davalının borçlarını ödediğini, kredi ödemelerinin müvekkili tarafından yapıldığını, müvekkili tarafından çekilen ve davalının kullanımına bırakılan kredi tutarının 15.000 TL olduğunu, ayrıca 2008/ocak ayında müvekkilinin babası tarafından 3.000 TL para verildiğini, belirterek faizi ile birlikte 25.556 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir. Davalı vekili, müvekkiline ait borçların ödenmesi için kredi çekildiği iddiasının doğru olmadığını, müvekkilinin bilgisi dahilinde sadece 2006 yılında bir kredi çekilmiş olduğunu, çekilen bu kredi borcunun müvekkili ve yakınları tarafından ödendiğini, bunun dışında çekildiği iddia edilen kredilerin ne maksatla kullanıldığının bilinmediğini, belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkemece, çekilen kredilerin bir kısmının evlilik öncesine tekabül ettiği, davacı tarafından çekildiği anlaşılan kredi tutarının davalıya verildiğinin kanıtlanamadığı gerekçesi ile istemin reddine karar verilmiştir.
Türk Medeni Kanunu’nun 6. maddesi hükmü uyarınca kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça taraflardan her biri hakkını dayandırdığı olguların varlığını kanıtlamakla yükümlüdür. Gerek doktrinde, gerek Yargıtay içtihatlarında kabul edildiği üzere ispat yükü hayatın olağan akışına aykırı iddia ve savunmada bulunan kimseye düşer. Öte yandan ileri sürdüğü bir olaydan kendi yararına haklar çıkaran kimsenin iddia ettiği olayı kanıtlaması gerekir.
Davacı, davaya konu edilen ve davacı tarafından çekilen kredi tutarının davalıya kullandırıldığını ileri sürmüş, davalı ise evlilik öncesinde çekilen hariç diğer kredilere ilişkin bilgisi olmadığını savunmuştur. Dava konusu alacağa ilişkin mahkemece getirtilen banka kayıtları ve dinlenen davacı tanıkları iddiayı kanıtlamaya yeterli görülmemiştir. Ne var ki davacı, dava dilekçesinde “her türlü yasal delil” demek suretiyle yemin deliline de dayanmış olduğundan iddiaya ilişkin olarak davacıya yemin delili hatırlatılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken eksik soruşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün yukarda ( 2 ) No’lu bentte yazılı nedenlerle BOZULMASINA istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 17.01.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.