Borçlunun ödeme şartını ihlâl suçundan sanık ..."nun, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 340. maddesi gereğince 3 aya kadar tazyik hapsi ile cezalandırılmasına dair ... ... 11. İcra Ceza Mahkemesinin 24/01/2017 tarihli ve 2015/455 esas, 2017/35 sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 25/10/2018 gün ve 94660652-105-34-17557-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22/02/2019 gün ve KYB.2019-17883 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu;
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, 2004 sayılı Kanun"un 340. maddesi gereğince taahhüdü ihlâl suçunun oluşması için taahhüt tutanağında toplam borç miktarının, işleyen ve işleyecek faizin, vekâlet ücreti, icra harç ve giderlerinin birlikte belirlenerek borçlunun taahhüdüne esas olan miktarın açıkça gösterilmesi gerektiğinden, 03/08/2015 tarihli taahhütnamede faiz olarak 2.850 Türk lirası belirtilmiş ise de işlemiş ve işleyecek faiz miktarları ile icra harç ve giderlerinin ayrı ayrı hesaplanarak gösterilmediği, bu konuda herhangi bir açıklık olmadığı gibi alacaklının son ödeme tarihine kadar işleyecek faizden feragat beyanının da yer almadığı ve bu nedenlerle işleyen ve işleyecek faiz miktarının taahhüt tutanağında ayrı ayrı gösterilmemesi nedeniyle belirsizlik bulunduğundan taahhüdün geçerli olmadığı anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı suçun unsurlarının oluşmaması nedeniyle, itirazın kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde reddine karar verilmesinde, isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
03/08/2015 tarihli taahhütte, faiz olarak 2.850,00 TL gösterildiği, vekaletnamesinde davadan feragat yetkisi bulunan alacaklı vekilinin taahhüt tarihine kadar faiz taleplerinin bulunmadığını beyan ettiği, ayrıca taahhütte icra harç ve masraflarının ayrı ayrı gösterildiği, anlaşılmakla, işlemiş veya işleyecek faiz ve icra harç ve masrafları konusunda bir belirsizlik bulunmadığından, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının yerinde görülmeyen kanun yararına bozma isteğinin REDDİNE, 20/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.