MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
A-Sanık ..."in temyiz talebinin incelemesinde;
Sanığın yüzüne karşı verilen hükmü 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollaması ile 1412 sayılı CMUK"nın 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra temyiz ettiğinin ve kararın eteğinde yasa yolunun, başvuru şeklinin, süresinin ve sürenin başlangıcının tereddütsüz şekilde belirtilmesi karşısında, sanık ..."in temyiz isteminin anılan Yasanın 317. maddesi gereğince tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE,
B-Sanık ... hakkında kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Sanıkların aşamalardaki savunmalarından hareketle eylemlerinin, suç tarihi itibarıyle gece sayılabilecek bir zaman dilimi olan saat 19.30 ile 20.00 sıralarında işlendiğinin anlaşılması karşısında, tebliğnamenin bozma isteyen 1 numaralı düşüncesi ile suça katılan fail sayısı gözetilerek TCK"nın 119/1- c maddesinin uygulanması karşısında, mahkemece işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan dolayı taraflar arasında uzlaştırma yoluna gidilmemesinde bir isabetsizlik görülmemiş ve tebliğnamenin bozma isteyen 3 numaralı düşüncesi benimsenmemiştir.
Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas eski hükümlülüğü bulunduğu ve koşulları oluştuğu halde, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmaması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye, hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Kasten işlemiş olduğu suçlardan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetlerinin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar yalnızca, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise 53/3 fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezalarından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkralarından 53. maddenin uygulanmasına ilişkin bölümlerin çıkarılarak, yerlerine "" 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına"" cümlesinin ayrı ayrı eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.