Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2020/3490 Esas 2021/5113 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3490
Karar No: 2021/5113
Karar Tarihi: 29.04.2021

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2020/3490 Esas 2021/5113 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin marka hakkına tecavüz suçundan mahkumiyetine karar verdi. Ancak temyiz edilerek incelenen kararın bazı eksiklikleri olduğu belirtildi. İnceleme sonucunda, kanunlarda yapılan değişiklik nedeniyle uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmediği ve öncelikle uygulanması zorunlu olduğu belirtildi. Ayrıca, sanığın denetim süresi kapsamında kasıtlı bir suç işlemesi halinde cezanın infaz edileceği ihtarı yapılmadığı, denetim süresinin iyi halli geçirilmesi halinde ise cezanın infaz edilmiş sayılması gerektiği hatırlatılmadı. Kararda ayrıca yargılama giderinin belirtilmediği ancak gerekçeli kararda belirtilerek çelişki yarattığı belirtildi. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozuldu ve dosya yeniden incelenmek üzere mahkemesine gönderildi.
Kanun maddeleri:
- 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik CMK’nin 253. ve 254. maddeleri
- 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesi ve 61/A maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 51/7. ve 51/8. maddeleri.
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

19. Ceza Dairesi 2020/3490 E. , 2021/5113 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK’nin 253. ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
2-5237 sayılı TCK"nin 51/7. maddesi uyarınca, sanığın denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi veya kendisine yüklenen yükümlülüklere hâkimin uyarısına rağmen uymamakta ısrar etmesi halinde ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verileceğine ilişkin ihtarın yapılması gerektiği gözetilmeden, “aynı yasanın 7. maddesindeki ihtarın yapılmasına” karar verilmesi,
3-5237 sayılı TCK"nin 51/8. maddesi uyarınca denetim süresinin iyi halli olarak geçirilmesi halinde cezanın infaz edilmiş sayılması gerektiğinin gözetilmemesi,
4-Hükmün esasını oluşturan kısa kararda yargılama gideri miktar olarak belirtilmediği ve kısa karar altında masraf dökümü gösterilmediği halde, gerekçeli kararda 333,00-TL yargılama giderinin sanıktan tahsiline hükmedilerek kararda çelişki oluşturulması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 29/04/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.