Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/307 Esas 2020/2392 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/307
Karar No: 2020/2392
Karar Tarihi: 11.03.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/307 Esas 2020/2392 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişinin resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyetine hükmetti. Temyiz taleplerinin yerinde görülmediği ancak, daha ağır cezayı içeren bir ilam yerine daha az ceza içeren başka bir ilamın tekerrüre esas alındığı için yasaya aykırı olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle hükmün bozulması, ancak yeniden yargılama yapılmaması gerektiği söyleniyor. Sanığın sabıkasında yer alan uyuşturucu madde ticareti suçundan dolayı 5 yıl hapis cezası aldığı, bu cezanın kesinleştiği ve bu kesinleşmenin ardından işlediği suç nedeniyle mükerrir olduğu belirtilmiştir. Hükmolunan hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesi, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uygulanırken, Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı infaz aşamasında göz önünde bulundurulmalıdır. Detaylı açıklama için, TCK'nin 58. maddesi, 321. maddesi ve 322. maddesi belirtilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2018/307 E. , 2020/2392 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz talepleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18.06.2013 tarihli, 2000/8-151/304 sayılı kararında açıklandığı üzere, birden fazla tekerrüre esas alınabilecek hükümlülüğün bulunması halinde bunlardan en ağırının esas alınması gerektiği; sanığın sabıka kaydında yer alan ve daha ağır cezayı içeren İstanbul Anadolu 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2009/202 esas ve 2012/321 karar sayılı ilamı yerine, daha az cezayı içeren İstanbul Anadolu 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2007/62 esas 2007/123 karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz talepleri bu itibarla yerinde olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından TCK"nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkartılarak, yerine “sanığın sabıkasında yer alan İstanbul Anadolu 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilmiş 2009/202 Esas, 2009/321 Karar nolu, 23/06/2009 tarihli uyuşturucu madde ticareti suçundan 5 yıl hapis cezasına edildiği bu kararın 11/06/2013 tarihinde kesinleştiği ve bu kesinleşmeden itibaren yasal süre geçmeden sanığın mahkememizdeki yargılandığı suçu işlediği anlaşılmakla TCK"nin 58. maddesi gereği sanığın MÜKERRİRLİĞİNE, sanık için hükmolunan hapis cezasının TCK"nun 58/6 maddesi gereği MÜKERRİRLERE ÖZGÜ İNFAZ REJİMİNE GÖRE ÇEKTİRİLMESİNE, TCK"nin 58/7. maddesi gereği cezanın infazından sonra Denetimli Serbestlik Tedbirinin Uygulanmasına,” ibaresinin yazılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; aleyhe temyiz bulunmadığından, 1412 sayılı CMUK"nin 326/son ve 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddeleri gereğince koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin, hatalı uygulama sonucu hükümde gösterilen ilam nedeniyle koşullu salıverilmeye eklenecek süreden fazla olmayacağı hususunun infaz aşamasında gözetilmesine, 11/03/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.