Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/4850 Esas 2022/12676 Karar Sayılı İlamı

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında İscehisar Asliye Ceza Mahkemesinin 29/04/2019 tarih ve 2019/72 Esas, 2019/126 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK’nun 142/2-h, 143, 53. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş olup, hükmün süresinde sanık ve müdafiisi tarafından istinaf edilmesi üzerine Konya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 19/06/2019 tarih ve 2019/1180 Esas, 2019/1193 Karar sayılı kararı ile istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği, istinaf hükmünün sanık ve müdafiisi tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 17. Ceza Dairesinin 09/03/2020 tarih ve 2020/1120 Esas, 2020/3564 Karar sayılı kararı ile, "Dosya içeriğine göre, kurulan hükümde fiilin uyduğu suç ve kanun maddelerinin doğru olarak uygulandığı, sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, istinaf isteminin esastan reddine dair karar hukuka uygun bulunduğu...." gerekçesi ile temyiz istemlerinin CMK'nın 302/1 maddesine göre esastan reddine oybirliği ile karar verildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/05/2022 gün, KD-2022/42811 Karar Düzeltme sayılı karar düzeltme talebi üzerine CMK'nın 308. maddesi uyarınca itiraz hakkında karar verilmek üzere dosya dairemize gönderilmekle yapılan incelemede;
İtirazın konusu, sanık hakkında iddianame ile açılan davada, TCK'nın 143.maddesinin uygulanması talep edilmediği halde sanığa ek savunma hakkı kullandırılmadan sanık hakkında verilen mahkumiyet kararında TCK'nın 142/2-h maddesinden belirlenen temel cezanın TCK'nın 143.maddesine göre artırıma tabi tutulduğu, bu hususun sanığın savunma hakkını kısıtladığı, bu nedenle Bölge Adliye Mahkemesi kararının bozulması gerekirken istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmesine karşı CMK'nın 308.maddesi gereğince sanık lehine itiraz olağanüstü kanun yoluna başvurulduğu anlaşılmakla hükmün bozulması yönündeki Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
Dairemizce yapılan temyiz incelemesi sonunda; Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 09/03/2020 tarih ve 2020/1120 Esas, 2020/3564 Karar sayılı sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan istinaf isteminin esastan reddine dair kararının KALDIRILMASINA karar verilerek yapılan incelemede;
5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin ''Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.'', aynı Kanunun 294. maddesinin ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.'' ve aynı Kanunun 301. maddesinin ''Yargıtay, yalnız temyiz başvurusunda belirtilen hususlar ile temyiz istemi usule ilişkin noksanlardan kaynaklanmışsa, temyiz başvurusunda bunu belirten olaylar hakkında incelemeler yapar.'' şeklinde düzenlendiğide gözetilerek sanık ... ve müdafiinin temyiz isteminin, sanığın suçu işlediğine dair somut delil olmadığına yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında düzenlenen iddianamenin sevk maddeleri arasında 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesinin yer almadığının anlaşılması karşısında, 5271 sayılı CMK'nın 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilmeden TCK'nın 143. maddesi uygulanarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, 5271 sayılı CMK’nın 304/2-a maddesi uyarınca bozma nedeni de dikkate alınarak gereği için dosyanın İscehisar Asliye Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Konya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmesine, bozma kararının niteliğine göre sanığın tutuklu kaldığı süre de dikkate alınarak TAHLİYESİNE, başka suçtan tutuklu veya hükümlü değilse derhal salıverilmesine, 20.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.