1219 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/12065 Esas 2016/14183 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 1219 Sayılı Kanuna Aykırılık
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.05.2014 gün, ... Esas ve ... sayılı kararında da belirtildiği üzere; 1219 sayılı Kanun"un 41. maddesinde öngörülen suçla korunan hukuki yararın kamu sağlığı, suçun mağdurunun ise toplumu oluşturan bütün bireyler olduğu, diş tabibi olmadığını bildiği kişiye tedavi yaptıran kişilerin ise suçun mağduru değil konusu oldukları cihetle; somut olayda bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda diş tedavisi yapan sanık hakkında tayin olan cezanın zincirleme suça ilişkin TCK"nın 43/1. maddesi ile arttırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, hükümde uygulama maddesi olarak 1219 sayılı Kanun"un 41. maddesinin mahkemesince eklenmesi uygun görülmüş ve kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak hükümde gösterilmeyen TCK"nın 53. maddesinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yükletilen suçun sanık tarafından işlendiğinin kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanun"da öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından, sanık ve Cumhuriyet Savcısının temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 30.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.