MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanıklar hakkında ayrı ayrı TCK"nın 158/1-f-son, 62, 52/1-2-3-4 ve 53. Maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanıkların mahkûmiyetine ilişkin hükümler, sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü.
Sanıkların girdikleri ticari ilişkilerde baştan beri aldıkları malın bedelini ödememe iradesiyle hareket ettikleri, bu kapsamda sanık ..."in, öncesinde ...’nin kimlik bilgilerine göre hazırlanmış sahte nüfus cüzdanı ve pasaport alması nedeniyle yargılandığı, sonrasında hiçbir malvarlığı olmayan, işsiz ve inşaatlarda çalışan bir kişi olan ...’nin şirket kurmasını sağlayarak dolandırılan kişilerden aldıkları paralardan pay verdiği; yine aralarındaki işbölümü gereğince sanıklardan ...’in katılanın işyerine giderek internet kafe kuracaklarını söyleyip, onu kandırarak aldığı 17 adet bilgisayar karşılığında 23.000,00 TL bedelli çeki verdiği, karşılığının çıkmaması üzerine parasını isteyen katılana, başkalarını dolandırarak alacakları parayla bilgisayarların bedellerini ödeyeceklerini söyledikleri ve bilgisayarları da piyasa değerinin çok altında sattıkları anlaşıldığından, eylemlerinin nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı Kanun"un 53. maddesinin 1. fıkrasının “c” bendinde yer alan haklardan, sadece kendi altsoyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmetten bulunmaktan yoksun bırakılmaya ilişkin hak yoksunluğunun, aynı maddenin 3. fıkrasına göre koşullu salıverilme tarihinden itibaren uygulanmayacağı gözetilmeden, altsoyları dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde 53/1-c. maddesi gereğince güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükümlerin bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesine istinaden halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, anılan maddenin verdiği yetkiye istinaden sanıklar hakkında kurulan hüküm fıkralarından, 5237 sayılı Kanun"un 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün tamamen çıkartılıp yerlerine, "5237 sayılı TCK"nın 53. maddenin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın “c” bendinde yer alan, kendi altsoyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine kadar, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmalarına" denilmesi suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.