5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/439 Esas 2016/14133 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/439
Karar No: 2016/14133

5809 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/439 Esas 2016/14133 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hüküm üzerine yapılan temyiz başvurusunun reddi kararı verilmiştir. Karara göre, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren kanun ile yapılan değişikliklerden sonra, 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf ya da temyiz yoluna başvurulmayacağı belirtilmiştir. Bu nedenle, temyiz isteminin reddine dair yerel mahkemenin kararında bir isabetsizlik bulunmadığından, ek kararın onanmasına karar verilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri; 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 23. ve 26. maddeleri ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesidir.

19. Ceza Dairesi 2016/439 E. , 2016/14133 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Temyiz İsteminin Reddi

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
14.04.2011 gün ve 27905 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 23. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 272. maddesinin 3. fıkrasının (a) bendinde “hapis cezasından çevrilen adlî para cezaları hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen 3.000 Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı istinaf yoluna başvurulamayacağı” şeklinde yapılan değişiklik ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen “bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adlî para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamaz” şeklindeki geçici 2. maddesi göz önünde bulundurulduğunda, 14.04.2011 tarihinden sonra doğrudan hükmolunan 3.000 Türk Lirası dahil adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükmünün kesin nitelikte olduğu cihetle, temyiz isteminin reddine dair yerel mahkemenin 07/04/2014 tarihli ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, ek kararın tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 30/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.