MAHKEMESİ : TEKMAN KADASTRO MAHKEMESİ
TARİHİ : 16/07/2010
NUMARASI : 2010/9-2010/98

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay"ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Kadastro sırasında K.Köyü çalışma alanında bulunan 133 ada 11 parsel sayılı 1.266,43 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği nedeniyle S.. Ö.. adına tespit edilmiştir. Davacı S.. K.., dava konusu taşınmazın kendisine ait 133 ada 1 parsel sayılı taşınmazın devamı niteliğinde olduğu iddiasıyla dava açmış, keşif sırasında ise dava konusu taşınmazın mera olduğunu ileri sürerek, mera olarak sınırlandırılmasını talep etmiştir. Mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kabulüne, dava konusu taşınmazın mera olarak sınırlandırılmalarına karar verilmiş; hüküm, davalı S.. Ö.. tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece, çekişmeli taşınmazın kadim mera olduğu, meraların zilyetlikle kazanılamayacağı kabul edilmek suretiyle hüküm kurulmuş ise de varılan sonuç dosya kapsamına uygun değildir. Mera, bir veya birden fazla köy ve kasaba halkına, bağımsız veya birlikte tahsis edilmiş ya da kadimden beri hayvan otlatmak amacıyla kullanılan, hak sahiplerinin üzerinde intifa hakkı olan arazi parçasıdır. Devletin hüküm ve tasarrufu altında olan mera, yaylak ve kışlaklar, özel mülkiyete geçirilemez, amacı dışında kullanılamaz, zamanaşımı uygulanmaz ve sınırları daraltılamaz. 4342 sayılı Mera Kanunu’nun “Mera, Yaylak ve Kışlakların Hukuki Durumu” kenar başlıklı 4. maddesinde; mera, yaylak ve kışlakların kullanma hakkının bir veya birden çok köy veya belediyeye ait olduğu, bu yerlerin devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunduğu açıklanmıştır. Anılan Kanunun “Mera, Yaylak ve Kışlakların Korunması” kenar başlıklı 19. maddesinde ise; muhtarlar ve belediye başkanlarının, mera yaylak ve kışlakların ve sınır işaretlerinin korunmasından ve ayrıca tahsis amacına göre en iyi şekilde kullanılmasının sağlanmasından sorumlu olduğu belirtildikten sonra maddenin son fıkrasında; muhtarlar ve belediye başkanlarının, mera, yaylak ve kışlaklara tecavüz olduğu takdirde durumu derhal valilik veya kaymakamlığa bildirmekle yükümlü olduğu, bu makamlarca 3091 sayılı Taşınmaz Mal Zilyetliğine Yapılan Tecavüzlerin Önlenmesi Hakkındaki Kanun uyarınca gerekli işlemin yapılması gerektiği vurgulanmıştır. Açıklanan bu hukuksal durum karşısında; bir yerin mera olduğu iddiasıyla ancak Köy veya Belediye Tüzel Kişiliğinin ya da H.. H..nin tapu iptali ve sınırlandırma istemiyle dava açmasına olanak vardır. Ancak somut olayda, davalı adına tescil edilen dava konusu taşınmazın mera olduğu iddiasıyla köy halkından S.. K.. tarafından dava açılmıştır. Davacının açtığı bu davaya Köy Tüzel Kişiliği ve H.. H.. tarafından da müdahale edilmemiştir. Hal böyle olunca köy halkından olan ve köyü temsil yetkisi bulunmayan davacının aktif dava ehliyeti bulunmadığı göz önüne alınarak davanın reddine karar verilmesi gerekirken esasa girilerek yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsiz olup, temyiz itirazları açıklanan nedenlerle yerinde bulunduğundan kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz karar harcının talep halinde temyiz edene iadesine,
07.04.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.