Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklının, borçlunun haksız olarak kendisinden fazla ve haksız yere tahsil ettiğini iddia ettiği “Reefer Monitoring ücretinin” tahsili amacıyla başlattığı takipte borçlu yetkiye ve borca itiraz etmiş, alacaklı itirazın kaldırılmasını talep etmiştir. Mahkemece malların Antalya’da teslim edildiğini, dava konusu alacağın götürülecek borç olduğundan yetkiye itirazın kaldırılmasına, borca itirazın ise dayanak belge İİK.’nun 68/1 maddesinde belirtilen nitelikte belge olmadığından reddine karar vermiştir.
Konusu Borçlar Hukukuna ilişkin sözleşmelerden doğan davalarda yetki HUMK.nun 10. maddesinde  belirtilen kurallara göre çözümlenir. Örneğin sözleşmedeki alacağın ödenmemesi, malın teslimi, cezai şartın ödenmesi gibi... Anılan madde sözleşmeden doğan davalar için iki özel yetki  kuralı koymuştur.
a-Sözleşmenin yerine getirileceği yer mahkemesinin yetkisi (aktin icra, ifa edileceği yer)
b-Sözleşmenin yapıldığı yer mahkemesinin, yetkisi (davanın açıldığı zaman davalı veya vekilinin orada bulunmak koşulu ile)
Sözleşmenin yerine getirileceği yer öncelikle tarafların açık veya zımni isteğine göre tespit edilir. Ancak sözleşmede açık ve zımni olarak sözleşmenin yerine getirileceği yerin anlaşılamadığı hallerde yetkili yer Borçlar Kanununun 73. maddesine göre  belirlenir. Yani davanın konusu sözleşmeden doğan bir para borcu olup da sözleşmede aksi kararlaştırılmadı ise, borç alacaklının ödeme zamanındaki ikametgahında ödenir.
 Nitekim Hukuk Genel Kurulunun 2001/12-1162-1191 sayılı kararında da  yukarıda açıklanan kurallar benimsenerek “HUMK.nun 10. maddesine göre sözleşmeden doğan davalarda tarafların sözleşmenin yerine getirileceği yer hakkında açık veya zımni isteklerinin anlaşılamadığı hallerde sözleşmenin yerine getirileceği yerin Borçlar Kanununun 73. maddesine göre belirleneceği” açıklanmıştır. Ancak bu gibi hallerde Borçlar Kanunun 73. maddesinin uygulanabilmesi içinde akdi ilişkinin kabul edilmesi gerekmektedir.
Somut olayda takip konusu alacak, taraflar arasındaki sözleşmeden kaynaklanan bir alacak olmayıp, borçlunun haksız yere kendisinden tahsil ettiğini iddia ettiği ücrete yani  sebepsiz zenginleşmeye hükümlerine dayanmaktadır. Bu nedenle BK.’nun 73.maddesinin uygulama olanağı bulunmamaktadır. Kabule göre de, taraflar arasındaki ilişkiyi gösteren faturalarda malların teslim yeri mahkemenin gerekçesinin aksine Antalya değil Mersin’dir. Ayrıca mahkemece istemin kısmen kabul kısmen reddine karar verildiği halde, vekille temsil edilen borçlu yararına vekalet ücretine hükmedilmemesi de doğru değildir. 
SONUÇ :Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK.366. ve HUMK.428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 13/07/2010 gününde oybirliğiyle karar verild