MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 21/11/2013 gününde verilen dilekçe ile kişilik haklarına haksız saldırıdan kaynaklanan manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 11/06/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava kişilik haklarına saldırı nedeniyle uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; taraflar arasında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2011/453 esas ve 2013/219 karar sayılı ilamıyla boşanmalarına karar verildiğini, boşanma davasında davalı tarafın kusurlu bulunduğunu, boşanma davasına konu edilen ve evlilik birliğinin devamı sırasında gerçekleşen olaylar nedeni ile davacının kişilik haklarına saldırı oluşturduğunu belirterek oluşan zararın davalıdan tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2011/453 esas ve 2013/219 karar sayılı dosyasında davacının arkadaşıyla davalı eşin sadakatsiz davranarak boşanmada ağır kusurlu olduğu yönünde kanıya varıldığı, yargılama esnasındaki dinlenen tanık beyanları ve telefon kayıtlarının dikkate alındığı, davacının bu olay nedeniyle zor duruma düştüğü, kişilik haklarına saldırı mahiyetinde olduğu gerekçesi davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında , görülen boşanma davasına ilişkin dosyanın incelenmesinde; davacı ... tarafından, davalı ... aleyhine 21/10/2011 tarihinde ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesi(Aile Mahkemesi Sıfatıyla)’nin 2011/453 esas sayılı dosyası ile boşanma davası açıldığı, davalı ... tarafından 29/11/2011 tarihinde verilen cevap dilekçesi ve karşı dava dilekçesi ile karşı dava açıldığı, mahkemece yapılan yargılama sonunda 21/03/2013 tarihinde tarafların boşanmalarına karar verildiği, verilen kararın Yargıtay 2. Hukuk Dairesi tarafından 16/12/2013 tarihinde onanmasına karar verildiği ve karar düzeltme yoluna başvurulmayarak 24/02/2014 tarihinde kesinleştiği anlaşılmıştır.
4721 sayılı Türk Medeni Kanunun 185. maddesine göre, evlenmeyle eşler arasında evlilik birliği kurulmuş olur ve eşler birlikte yaşamak, birbirlerine sadık kalmak ve yardımcı olmak zorundadırlar. Davaya konu olayda da davacı evlilik birliği devam ederken davalı eşinin sadakat yükümlülüğüne uymadığı gerekçesiyle manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Aile Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yargılama Usullerine Dair Kanun’un 4. maddesi uyarınca, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu"nun ikinci kitabı ile 4722 sayılı Türk Medeni Kanunu"nun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun kapsamındaki aile hukukundan doğan dava ve işler Aile Mahkemesinde görülür. Davanın konusu, Aile Hukukundan kaynaklandığına göre, açılan bu davaya 4787 sayılı Yasanın 4. maddesi gereğince, Aile Mahkemesinde bakılması gerekmektedir. Mahkemelerin görevi kamu düzenine ilişkin olup, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 114 ve 115. maddesi gereği dava şartlarındandır. Bu nedenle yargılamanın her aşamasında re"sen dikkate alınması gerekir. Eldeki dava boşanma davası henüz kesinleşmeden evvel açıldığına göre, dava dilekçesinin görev yönünden reddine davaya aile mahkemesi sıfatıyla bakılmasına karar verilmesi gerekirken kanunun emredici düzenlemesine aykırı olarak genel görevli Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından davanın esası hakkında karar verilmesi doğru görülmemiş; kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre tarafların temyiz itirazılarının incelenmesine yer olmadığına ve taraflardan peşin alınan harçların istekleri halinde geri verilmesine 14/02/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.