Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/21978 Esas 2022/12809 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, mala zarar verme, kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat, düşme, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında ... ve ...’a yönelik kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararları ile sanık ... hakkında ...’ya yönelik kasten yaralama, ...’ya yönelik kasten yaralamaya teşebbüs ve kamu malına zarar verme suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik itirazların, itiraz mercii olan Şanlıurfa 4. Ağır Ceza Mahkemesince 30/06/2016 tarihli ve 2016/514 D. İş sayılı karar ile incelendiği belirlenerek yapılan incelemede;
1-Sanık ... müdafiinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Yüzüne karşı 01/03/2016 tarihinde verilen kararı 1412 sayılı CMUK’nın 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra, 31/03/2016 tarihinde temyiz eden sanık müdafiinin süresinde olmayan temyiz isteminin aynı Kanun’un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanık ... hakkında (.... oğlu) ... ve (..... oğlu) ...’a yönelik kasten yaralama suçundan verilen beraat kararlarına ilişkin sanık müdafinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık müdafiinin, sanık hakkında kurulan beraat hükümlerini temyiz etmekte hukuki yararı bulunmadığı gibi, hükmün gerekçesine yönelik bir temyiz itirazı da olmadığından temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
3- Sanık (.... oğlu) ... hakkında ...’ya yönelik kasten yaralama ve ...’ya yönelik kasten yaralamaya teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin sanık (.... oğlu) ...’ın temyiz isteminin incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türüne göre; 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi gereğince hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
4- Sanık ... hakkında (..... oğlu) ...’a yönelik mala zarar verme suçundan şikayetten vazgeçme nedeniyle verilen düşme kararına ilişkin sanık müdafiinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun’un 66/1-e. maddesine göre hesaplanan 8 yıllık dava zamanaşımının, zamanaşımını en son kesen işlem olan sanığın sorgusunun yapıldığı 03/05/2012 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında mala zarar verme suçundan açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE,
5- Sanık (..... oğlu) ... hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin sanık (Ali oğlu) ...’ın temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesine göre anılan madde ve fıkrada belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmanın, kasten işlenmiş bir suçtan dolayı verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olması ve kazanılmış hakka konu olmaması karşısında; kararda gösterilmeyen hak yoksunluklarının uygulanmasının, TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak ve 15/04/2020 tarihli olup 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 20/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.