Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/5350 Esas 2019/902 Karar Sayılı İlamı

.......
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkilinin, tersanesinde güvenlik hizmeti almak üzere davalı ile 01.12.2006 tarihli güvenlik hizmet sözleşmesi imzaladığını, davalının, kendi güvenlik personelleri ile güvenlik ve gözetim işini yapmayı üstlendiğini, 11.04.2013 tarihinde müvekkilinin idari binasından 60.000 TL kadar paranın çalındığını, başlatılan soruşturmada davalı şirket tarafından istihdam edilen güvenlik görevlisi diğer davalı ..."ın hırsızlığı gerçekleştirdiğinin ispatlandığını, TBK"nın 116. maddesi uyarınca davalı şirketin, çalıştırdığı kişilerin ve ifa sırasında kullandığı yardımcı kişilerin verdikleri zararlardan sorumlu olduğunu, müvekkilinin hırsızlık olayı sonucu ödeme güçlüğü içine düştüğünü ve ticari itibarının sarsıldığını ileri sürerek müvekkilinin 60.000,00 TL maddi zararının tazmini ile 20.000,00 TL manevi tazminatın 11.04.2013 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasındaki sözleşmenin 6.i. maddesinde kilitsiz, kasa dışı, ortalıkta muhafaza edilen kıymetli evrak ve paraların müvekkili şirket sorumluluğu dışında olduğunun açıkça belirtildiğini, hırsızlığa konu açıkta muhafaza edilen paranın sağlanan güvenlik hizmeti dışında kaldığını ve davacının ağır kusurlu olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı ... davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, ceza davasında davalı ... hakkında hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verildiği ve bu kararın kesinleştiği, davacının en başından tutarlı bir şekilde zararını 60.000,00 TL olarak açıkladığı, ceza mahkumiyet kararı içeriğinin de bu miktarı doğrulamasıyla davacının çalınan ve iade edilmeyen parasının 60.000,00 TL olduğu sonucuna varıldığı, davalının kendi güvenlik elemanının gerçekleştirdiği hırsızlık eyleminin sözleşmenin 6. maddesindeki istisna kapsamında sayılamayacağından davalı şirketin adam çalıştıran sıfatıyla ve sözleşmeden doğan güvenlik hizmeti sağlama borcu nedeniyle meydana gelen zarardan sorumlu olduğu gerekçesiyle 60.000,00 TL alacağın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline, manevi zararın koşullarının oluştuğu kanıtlanamadığından manevi tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, sözleşmeye dayalı maddi ve manevi tazminat davasıdır.
.../...
S. 2


4721 Sayılı Türk Medeni Kanunu"nun 6. maddesi gereği taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yükümlüdür. Davalı Atlas Güvenlik davacının 60.000,00 TL zararının bulunmadığını savunmuş, zararın miktarı konusunda davacı yetkilisi beyanından başkaca hiçbir delil sunulamamıştır. Diğer davalı ... ceza dosyasında alınan ifadesinde 13.000,00 TL-14.000,00 TL civarında parayı kasadan aldığını kabul etmektedir. Sırf davacı iddiasından hareketle davalı ..."in kabulünden fazlasına hükmedilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı şirket vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı şirket yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 07.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.