Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/23686 Esas 2022/12876 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında mahkemece 01/03/2012 tarih 2010/703 E. ve 2012/174 K. sayılı karar ile hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, aynı kararda temyiz dışı sanık İsmail Arı hakkında mahkumiyet hükmü kurulduğu, o yer Cumhuriyet savcısının sanıklar hakkında kurulan hükümleri sadece hırsızlık suçu yönünden temyiz etmesi üzerine Dairemizce 18/02/2015 tarihli ilam ile sanık ... hakkında hırsızlık suçundan verilen karara yönelik kanun yolunun itiraz kanun olduğundan bahisle hükmün itiraz merciince incelenmesi üzerine iade kararı verildiği, bunun üzerine itiraz merciince sadece hırsızlık suçundan inceleme yapılması gerekirken hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından inceleme yapılarak itiraz talebinin reddine karar verildiği ve mahkemece de hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın üç suç yönünden de 16/04/2015 tarihi olarak kesinleştirme işlemlerinin tamamlandığı ancak konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçları yönünden herhangi bir itiraz talebinin bulunmadığı dolayasıyla kesinleşme tarihinin sanık ...’e kararın tebliğ tarihi olan 27/04/2012 tarihinden itibaren itiraz kanun yoluna başvuru süresinin bitiminden sonra olması gerektiği dolayısıyla kesinleşme tarihinin 05/05/2012 tarihi olduğunun anlaşılması karşısında; sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçu yönünden 16/05/2018 suç tarihli Nizip 4. Asliye ceza Mahkemesinin 2018/300 Esas 2019/6 Karar sayılı kararı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın açıklanması için ihbarda bulunulması sonucu önceki hükmün açıklandığı anlaşılmakla; hükmün açıklanmasına esas alınan mahkumiyetin suç tarihinin 5 yıllık denetim süresinden sonra olması sebebiyle hükmün açıklanmasına esas alınamayacak ise de; sanığın güncel adli sicil kaydının incelenmesinde deneme süresi içinde 12/04/2017 tarihinde işlediği TCK’nın 86/2,3-a maddesine uyan suça istinaden Nizip 4. Asliye ceza Mahkemesinin 21/06/2018 tarih ve 2018/24 Esas 2018/221 Karar sayılı ilamı nedeniyle konut dokunulmazlığının ihlali suçunda hükmün açıklanması koşulları oluştuğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, müştekinin televizyonu, dvd oynatıcısı, hoparlörü, halısı, altın yüzük ve altın harfi çalınmış olup temyiz dışı sanık ...., ile sanık ...'in soruşturma aşamasında bir kısım suça konu eşyaların kimlere satıldığını açıklamaları sonucunda halıların tanık ..., televizyonun tanık ...hoparlör ve DVD oynatıcının tanık ... tarafından iade edildiği dosya kapsamından anlaşılmış ise de; suça konu eşyalardan altın yüzük ve altın harfin iade edilmediği gibi, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26.03.2013 gün ve 2012/6-1232 Esas - 2013/106 Karar sayılı kararında da açıklandığı üzere; 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 763. maddesi uyarınca suça konu eşyayı bir üçüncü kişiye satmak suretiyle zilyetliği devreden sanığın, satıştan elde ettiği menfaati iade etmeden üzerinde tasarruf yetkisi bulunmayan eşyayı sattığı yeri göstermesi, etkin pişmanlık olarak değerlendirilemeyeceği gibi, eşyanın, satın alan kişiden alınarak müştekiye iade edilmiş olması da 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesi kapsamında sanık tarafından gerçekleştirilmiş bir iade veya tazmin olarak kabulünün mümkün olmaması nedeniyle; çalınan eşyaları satın alan şahısların zararı giderilmediğinden, sanık hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken koşulları bulunmayan TCK'nın 168/1. maddesindeki etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 21.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.