Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/5544 Esas 2022/886 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında basit yaralama, tehdit ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
Sanığın öncesinde aralarında duygusal ilişki bulunan katılan mağdur ...'ü bulunduğu minibüsten kolundan çekmek suretiyle zorla indirerek kendi aracına bindirdiği, o sırada mağdurun yanında olan arkadaşı Ayşenur'un da sanığın mağdura bir şey yapmasından korkarak onlarla gittiği, birlikte Çamlık olarak tabir edilen mevkiye geldikleri, burada sanığın mağduru araçtan uzaklaştırarak, "Sana tecavüz edeceğim, kızlığını bozacağım benimle evlenmek zorunda kalacaksın" diyerek tehdit ettiği, ayrıca darp ederek mağdurun basit nitelikte yaralanmasına sebebiyet verdiği, akabinde mağdurun ağlaması üzerine " Seni seviyorum, sana kıyamıyorum" diyerek mağdureyi tekrar aşağıya aracın yanına getirip ardından ... ile birlikte gidecekleri yere bıraktığı iddialarına dayanan olayda,
a) Sanığın yargılamanın aşamalarında alınan ifadelerinde "Olay tarihinde kimseyi aracına bindirmediğini, kendisinde araç dahi olmadığını" beyan ederek suçlamaları kabul etmemesi karşısında, dosya içeriği itibari ile beyanlarının alınması zorunlu olan mağdur ...'ün ve olayın tek görgü tanığı olan ...'nin usulüne uygun duruşmaya davetleri ile olaya ilişkin beyanları tespit edildikten sonra, tüm deliller birlikte değerlendirilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdirinin gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
b) Ceza Genel Kurulu'nun 25.10.2018 gün ve 2016/7-127 Esas, 2018/482 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere; 5271 sayılı CMK'nın 225/1. maddesine göre, hükmün konusu iddianamede gösterilen fiil olduğu, "Yargılamayı yapan mahkemenin
fiilin hukuki niteliğini takdirde iddia ve savunmalarla bağlı olmadığı, Kanunun açık ve kesin olan bu hükmü karşısında, mahkemece sanığın yargılama sonucunda sabit kabul edilen fiilinin hukuksal niteliğine göre hüküm kurulmakla yetinilmesi gerekirken, fiil nitelik yönünden üçe bölünerek, aynı fiilden dolayı üç ayrı mahkumiyet kararı verilmesi Ceza Muhakemesi Kanununa aykırılık oluşturacaktır."
Somut olayda da sanığın, suç tarihi itibari ile 18 yaşından küçük olan mağduru tehdit ve darp etmek suretiyle zorla alıkoyması şeklinde gerçekleşen eyleminin, kül halinde 5237 sayılı TCK'nın 109/2, 109/3-f, 109/5 maddelerinde yer alan çocuğa karşı, cebir uygulamak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu, tehdit ve yaralama eylemlerinin kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun unsuru olduğu ayrı bir suç olarak değerlendirilmeyeceği, 5237 sayılı Kanunun 44. maddesi uyarınca en ağır cezayı gerektiren 5237 sayılı TCK'nın 109/2, 109/3-f, 109/5 maddeleri gereğince hüküm kurulması gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde eylemin bölünerek ayrı ayrı hükümler kurulması,
c) Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan hüküm kurulurken, 109/3-f yerine maddi hata yapılarak 109/f yazılması ve 5271 sayılı CMK.nın 226. maddesi uyarınca sanığa ek savunma hakkı verilmeden, iddianamede gösterilmeyen TCK.nın 109/3-f maddesinin uygulanması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
d) Sanığın katılan mağduru, soruşturma başlamadan önce, onun şahsına karşı herhangi bir zarar vermeksizin kendiliğinden serbest bıraktığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan hüküm kurulurken, TCK.nın 110. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükmünün uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, CMUK.nın 326. maddesi gereği toplam 2 yıl 10 ay hapis cezası kazanılmış hakkının korunmasına 19.01.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.