Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/18478 Esas 2022/12846 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması gerekirken, doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre yapılan gerekçeli karar tebliği işleminin geçersiz olduğu anlaşılmış ise de; sanığın 17/04/2017 tarihli dilekçesi ile resmi gazetede yayınlanan uzlaşma yasasından yararlanmak istediğine ilişkin talepte bulunduğu, dolayısıyla yokluğunda verilen karardan en geç bu tarihte haberdar olan sanığın, kararı CMUK'nın 310. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süreden sonra 08/01/2018 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında, sanığın süresinde olmayan temyiz istemi ile yerinde görülmeyen eski hale getirme isteminin aynı Kanun'un 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE, 21.06.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.