Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/17877 Esas 2022/12943 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hırsızlık suçundan yerel mahkeme tarafından verilen 16/10/2015 tarihli ve 2013/549 E., 2015/744 K. sayılı kararın temyizi nedeniyle Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 10/02/2021 tarihli ve 2019/19965 E., 2021/1992 K. sayılı ilamı ile bozulması üzerine, her ne kadar mahkeme tarafından direnme kararı verildiği belirtilmiş ise de, direnme kararında bozmadan önce verilen kararda yer verilmeyen yeni gerekçeler gösterildiği, bu itibarla direnme kararının eylemli uyma sonucu verilen yeni bir hüküm olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Oluşa, dosya içeriğine ve kabule göre; mağdurun, kovuşturma aşamasında zararını kısmen gideren sanık hakkında kısmi iade nedeniyle etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmasına rıza gösterdiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 168/2. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 21/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.