Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/28881 Esas 2014/3533 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet, sanığın temyiz isteminin reddine

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ve sanığın temyiz isteminin hüküm kesin olduğundan reddine ilişkin hüküm ve karar, sanık ile katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Katılan vekilinin sanık hakkındaki mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL. Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, 09.04.2013 tarihinde verilen 1800 TL."den ibaret mahkumiyet hükmüne karşı suç niteliğine ilişkin de herhangi bir temyiz istemi bulunmadığından katılan vekilinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE;
2-Sanığın temyiz isteminin reddine ilişkin karara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
TCK"nın 89/1, 52/2-4. maddeleri uyarınca verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz isteminin hükmün kesin olması nedeniyle reddine ilişkin İzmir 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 26.04.2013 gün ve 2012/1562-2013-425 sayılı ek kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından, verilen ret kararının isteme uygun olarak ONANMASINA, 13.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.