Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/1196 Esas 2022/13015 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Oluşa ve dosya içeriğine göre, sanığın, trafikte tartıştığı katılan sanık ...’ın yüzüne yumruk vurarak basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte yaralanmasına ve gözlüğünün kırılmasına sebep olduğu olayda; sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda sanığın, mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarından cezalandırılmasına karar verilmiş ise de, sanığın eyleminin hukuki anlamda tek fiil olduğu ve tek fiil ile hem kasten yaralama hem de mala zarar verme suçunun meydana geldiği, 5237 sayılı TCK’nın 44. maddesinde düzenlenen fikri içtima hükümleri gereğince en ağır cezayı gerektiren suçtan dolayı sanık hakkında hüküm verilmesi gerektiği ve buna göre de sanığın yalnızca anılan Kanun’un 151/1. maddesi uyarınca daha ağır cezayı içeren mala zarar verme suçundan cezalandırılması gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde iki ayrı suçtan mahkumiyet kararı verilmesi,
2-Kabule göre de;
Suç tarihi itibariyle TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçuyla birlikte işlenen yaralama suçu uzlaşma kapsamında olmayıp, yapılan uzlaşma işlemleri bu nedenle geçersiz ise de, hükümden sonra yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesiyle CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan ‘etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar’ ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinin uzlaştırma kapsamına girmiş olması karşısında, 6763 sayılı Kanun’un 35. maddesiyle değişik CMK’nın 254. maddesi uyarınca her iki suçtan usulünce uzlaştırma işlemleri yerine getirilerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 22/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.