Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/29621 Esas 2019/12490 Karar Sayılı İlamı

Gıda ve Tarım Hayvancılık Bakanlığı vekili avukat ...... ile ... aralarındaki dava hakkında Muğla 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 11/04/2016 tarih ve 2015/358-2016/366 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, Muğla Valiliği İl Gıda Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü ve Muğla Gıda Kontrol Laboratuar Müdürlüğü ile Akbank T.A.Ş. arasında kurum personelinin maaş, ücret, ikramiye avans kuruma/personele ait SGK, Vergi, Fatura ve personelin diğer ödeme hizmetlerinin banka tarafından gerçekleştirilmesine ilişkin 02.02.2013 tarihinden itibaren 36 ay süre ile geçerli olmak üzere 05.02.2013 tarihinde maaş ödeme sözleşmesi imzalandığını, banka ile yapılan maaş ödeme sözleşmesinin 13.maddesine göre promosyon ödemesi ile ilgili uygulama kararları almak, banka şubeleri ile protokol çalışmalarını yürütmek üzere Muğla İl Gıda Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü makamının 31/12/2012 tarih ve 638 sayılı oluru ile komisyon oluşturulduğunu, oluşturulan komisyonun 31/02/2013 günü toplandığını ve ödenecek olan promosyonun personele dağıtımı ile ilgili kararlar alındığını, söz konusu komisyon kararının 25/02/2013 tarihinde davalıya tebliğ edildiğini, davalının kurumdan ayrıldığı tarihten sonrası için ödemekle yükümlü olduğu miktarın hesap edilerek 30 gün içerisinde bu miktarın kuruma ödenmesi için davalıya ihtarda bulunulduğunu, söz konusu hususları içeren yazının 23/05/2014 tarihinde davalıya tebliğ edildiğini, ancak davalının bugüne kadar herhangi bir geri ödeme yapmadığını, davalının kurumdan aldığı fazla promosyonu kuruma iade etmesi gerektiğini, davalının ilçe Müdürlüğü"ne geçtiği tarihten itibaren maaşını başka bir bankadan aldığını, yani protokol yapılan banka ile herhangi bir hizmet alımı ilişkisi kalmadığını, bu nedenle protokol sonlanmadan kurumdaki görevinden ayrılması nedeniyle kalan protokol süresi ile doğru orantılı olarak maaş ve ücret almadığı aylar için peşin alınan promosyonun kuruma iade edilmesi gerektiğini belirterek 800,00-TL’nin ihtarnamenin davalıya tebliğ tarihi olan 23.05.2014 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
1-14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000-TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00-TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm yalnızca 800,00-TL bedele ilişkin olduğundan bu kısmın karar tarihi itibariyle 2.190,00-TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle davacının miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir
SONUÇ; Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 12/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.