MAHKEMESİ :İcra Ceza Mahkemesi
SUÇ : 2004 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Beraat, Tazminatın Reddi

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre,
Mahkeme tarafından 30.11.2010 tarih ve 2009/208 Esas 2010/242 Karar sayılı hükümle verilen kararın temyiz edildiği ve Yargıtay 16. Hukuk Dairesi"nin 27.12.2011 tarih ve 2011/7916 2011/10009 Karar sayılı kararı ile kararın tazminat yönünden bozulduğu ve “gerçeğe aykırı beyanda bulunmak suçundan” verilen beraat kararının onandığı anlaşılmakla, mahkemenin bozma kararına uyarak, 2012/72 Esas sayılı dosya üzerinden yargılama yapıldığı ve 31.03.2014 tarihli kararı ile tazminatın reddine ve tekrar “gerçeğe aykırı beyanda bulunmak suçundan” beraat kararı verildiği anlaşılmış ise de, 30.11.2010 tarihli karardan sonra verilen beraat kararının yok hükmünde sayılması gerektiği ve şikayetçi vekilinin 07.04.2014 tarihli temyiz dilekçesinin tazminata ilişkin olduğu kabul edilerek 31.03.2014 tarihli karara yönelik olarak yapılan incelemede,
Tazminata yönelik şikayetçi vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 28.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.