Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/9403 Esas 2019/2542 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
KATILANLAR : Hazine, ...
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Zincirleme tefecilik suçundan mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Temel amacı maddi gerçeğin ortaya çıkartılması olan ceza yargılamasının en önemli ve evrensel nitelikteki ilkelerinden biri "şüpheden sanık yararlanır" ilkesi olup, bu kapsamda sanığın bir suçtan cezalandırılmasına karar verilebilmesi için suçun hiçbir şüpheye mahal bırakmayacak kesinlikle ispat edilmesi ve sanığın mahkumiyetine karar verilebilmesi bakımından göz önünde bulundurulması gereken herhangi bir soruna ilişkin şüphenin mutlaka sanık yararına değerlendirilmesi gerektiği; sanığın kazanç elde etmek amacıyla birden fazla mağdura zincirleme şekilde faizle borç para verdiği iddia ve kabul edilen somut olayda; yargılama aşamasında dinlenen tanıkların faizle para alındığı iddiasını doğrulamamaları ve iddia tanıklarının olaya ilişkin doğrudan bilgilerinin olmaması karşısında, arama esnasında sanıkta ele geçirilen notlarda ismi geçen şahısların ve takip dosyalarında borçlu olarak gözüken diğer kişilerin beyanlarına başvurulması, sanığın tefecilik yapıp yapmadığının kolluk marifetiyle araştırılması, suçun işlendiğine ilişkin delillerin dosya kapsamına uygun, mantıksal ve hukuksal bağ kurulmak suretiyle neler olduğunun denetime imkan verecek biçimde gerekçeleriyle açıklanması ve hasıl olacak sonuca göre hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili iptal kararının gözetilmesi lüzumu,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.