Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/4197 Esas 2022/13011 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 09.07.2020 tarih, 2019/1-52 esas ve 2020/359 karar, 12.03.2020 tarih, 2018/1-337 esas ve 2020/176 karar, 23.10.2018 tarih, 2017/1-842 ve 2018/457 karar sayılı kararlarında belirtildiği üzere; temyiz kanun yolu başvurusunda bulunulduktan sonra, ilgililerin temyiz başvurusundan “Feragat” ya da “Vazgeçme” vb. içerikli taleplerinin, kanun yoluna başvurma hakkından feragat kapsamında değil yapılan kanun yolu başvurusunun geri alınmasını düzenleyen 5271 sayılı CMK’nın 266. maddesi kapsamında değerlendirilmesi ve talep içeriğinin açıkça temyiz başvurusunun geri alınması diğer bir deyişle yapılan temyiz başvurusundan vazgeçme iradesini yansıtıp yansıtmadığına bakılmasının gerekeceği, iradenin açıkça yapılan temyiz başvurusundan vazgeçmeye yönelik olması hâlinde, temyiz davasının açılabilmesi için gerekli olan “İstek” de ortadan kalkmış olacağından vazgeçilen bu temyiz davasından dolayı Yargıtayca temyiz incelemesinin yapılamayacağı, sanık müdafıinin 29/03/2022 havale tarihli dilekçesi ile kararı temyiz ettiği, sanığın 29/03/2022 tarihli dilekçesi ile dosyadan almış olduğu cezasının onaylanmasını talep ettiği, Bölge Adliye Mahkemesinin, sanığın dilekçesi açıkça temyiz isteğinden vazgeçme niteliğinde görülmediğinden dilekçenin açıklanmasını içeren müzekkeresi üzerine sanığın bulunduğu cezaevi aracılığıyla vermiş bulunduğu 11/04/2022 tarihli dilekçesi ile “İnfazın durdurulmasını, hükmün dondurulup ileri bir tarihe ertelenerek tahliyesini talep ettiğini” belirttiğinin anlaşılması karşısında, sanığın 29/03/2022 tarihli dilekçesi ile asıl iradesinin daha fazla kapalı ceza infaz kurumunda kalmamak için dosyanın bir an önce sonuçlanmasına öncelikle incelenmesine yönelik olduğu, dilekçesinde temyizden vazgeçtiğine dair açık bir ibare yazmadığı, dolayısı ile temyizden vazgeçme durumunun da söz konusu olmadığı belirlenerek yapılan incelemede;
5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin "Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır." ve aynı Kanun'un 294. maddesinin ise; "Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir." şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanık müdafıinin temyiz isteminin, mahkemece karar verilirken sanığın pişmanlığının göz önünde bulundurulmadığı, sanığın iadeyi tutuklu olduğu için yapamadığı, verilen cezanın sanığın topluma geri kazandırılması amacını gözetmediğine ilişkin olduğu belirlenerek anılan temyiz sebeplerine yönelik olarak yapılan incelemede;
Sanık hakkında katılana yönelik eylemi sebebiyle hırsızlık suçundan kurulan hükümde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, istinaf isteminin esastan reddine dair karar hukuka uygun bulunduğundan, sanık müdafıinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Adana Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesi'nin kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKMÜN ONANMASINA, 22/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.