MAHKEMESİ : Lüleburgaz . Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : Dolandırıcılık, konut dokunulmazlığının ihlali


Konut dokunulmazlığının ihlali suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler sanıklar müdafileri ile mağdur M..’e yönelik dolandırıcılık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün sanık Y.. müdafisi ve mağdur S.."ye yönelik dolandırıcılık suçundan verilen beraat hükümleri ile her iki sanığın mahkumiyete ilişkin tekerrür yönünden o yer Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Cumhuriyet savcısının temyizinin, sanık A.. hakkında mağdur M.."e yönelik konut dokunulmazlığının ihlali suçundan ve sanık Y.. hakkında özel belgede sahtecilik suçundan verilen beraat hükümlerine yönelik olmadığı anlaşılarak yapılan incelemede;
Gerekçeli karar başlığında suç tarihlerinin 10/06/2011 ve 18/07/2011 olması gerektiği halde, 18/07/2011 tarihi olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edilmiştir.
Sanıkların kendilerini Tedaş görevlisi olarak tanıtmak sureti ile geldikleri mağdurlar M..,S.. ve S.."in evlerinde yaptıkları kontrolde kaçak elektrik kullanıldığını, cezai işlem yapmaları gerektiğini ancak para vermeleri halinde işlem yapmayacaklarını söyleyerek, mağdurlardan M.."e karşı eylemlerinin tamamlanmış dolandırıcılık suçunu, mağdur S.."ye karşı eylemlerinin dolandırıcılığa kalkışma suçunu oluşturduğu, mağdur S.."e yönelik dolandırıcılık eyleminin hazırlık hareketinde kaldığı ayrıca bu şekilde sanıkların mağdurlara karşı konut dokunulmazlığının ihlali suçunu da işledikleri iddia edilen olayda;
1-Sanıklar hakkında tüm mağdurlara yönelik konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen mahkumiyet hükümlerinin temyizinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK.nın 53.maddesinin (1), (2), ve (4) numaralı fıkralarıyla ilgili olarak Anayasa Mahkemesi"nin verdiği 08.10.2015 tarihli ve E.2014/140, K.2015/85 sayılı kısmi iptal kararının, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girdiğinden ve sanık Y.."un adli sicil kaydında yer alan tekerrüre esas Sarıyer .. Asyile Ceza Mahkemesi"nin 2008/259 E., 2009/32 K sayılı ve 09/03/2009 kesinleşme tarihli 1 yıl hapis cezası içeren ilamında hakkında tekkerrür hükümleri tatbik edildiği, böylelikle sanık hakkında "tekerrürün tekerrürü" (ikinci kez tekerrür) koşullarının TCK m. 58/6-7-8 ve 5275 s. CGTİHK"nun 108/3.madde ve bentleri gereğince infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Sanıkların aynı fikir ve eylem birliği içerisinde dolandırmak maksadıyla mağdurlar S.., S..’in evine girdikleri ayrıca sanık Y.."un diğer mağdur M..’in evine girmek suretiyle üzerilerine atılı suçu işledikleri gerekçesine dayanan kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, Cumhuriyet savcısının ve sanıklar müdafiilerin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanıklar hakkında, mahkumiyet hükümleri kurulurken, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
2-Dosya içerisindeki adli sicil kayıtlarına göre, sanık A..’in adlî sicil kaydında yer alan Gaziosmanpaşa .. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2007/376 E., 2008/1029 K. sayılı ve 02.12.2008 kesinleşme tarihli 10 ay erteli hapis cezasının tekerrüre esas olduğunun gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, Cumhuriyet savcısı ve sanıklar müdafilerin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1.maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, 5237 sayılı Kanunun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin tamamen çıkartılıp yerlerine, "53. maddenin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın c bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine, 1.fıkrada yazılı diğer haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" denilmek suretiyle ve sanıklar hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerinin ilgili kısımlarına sanık Alattin hakkında “Adli sicil kaydında tekerrüre esas ilamları bulunması nedeniyle tayin olunan cezaların, 5237 sayılı TCK"nın 58/6-7. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezalarının infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" fıkrasının eklenmesi suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2-Sanıklar hakkında şikayetçi S.."ye yönelik dolandırıcılık suçundan verilen beraat hükümleri ile sanık Y.. hakkında mağdur M.."e yönelik dolandırıcılık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyizinin incelenmesinde;
a) Şikayetçi S.."ye yönelik olarak; sanıkların şikayetçi S.."ye Tedaş görevlileri olduklarını, kullandığı elektriğin kaçak olduğunu, evde kontrol yapacaklarını söyledikleri, sanıklardan birinin içeri girdiği, diğerinin kapıda beklediği, bilahare şikayetçiden kaçak elektrik bulunduğu iddiası ile para istedikleri, şikayetçinin sanıklardan kimlik sorması üzerine sanık Y.."un kurum personeli olduğunu gösteren ancak mahkemece yapılan tespitte sahteliği herkesçe anlaşılabilecek bir kimliği gösterdiği, şikayetçinin parası olmadığını beyan etmesi üzerine, sanıkların icra hareketleri tamamlamalarına rağmen kendileri yararına neticeyi elde edemediklerinin anlaşılması karşısında, sanıkların eylemlerinin dolandırıcılığa teşebbüs suçunun unsurlarını oluşturduğu gözetilmeksizin, yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
b)Sanık Y.. hakkında mağdur M.."e yönelik olarak; mahkumiyet hükmü kurulurken hapis cezası ile birlikte adli para cezasına da hükmedilmemiş olması ve sanık Y.."un mağdurun zararı karşılamak istediğini bildirmesine rağmen, mağdurun duruşmada para istemediğini beyan etmiş olması karşısında, hakkında TCK 168/2 maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
Sanıklar hakkında, mahkumiyet hükümleri kurulurken, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi ve 5237 sayılı TCK.nın 53.maddesinin (1), (2), ve (4) numaralı fıkralarıyla ilgili olarak Anayasa Mahkemesi"nin verdiği 08.10.2015 tarihli ve E.2014/140, K.2015/85 sayılı kısmi iptal kararının, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girdiğinden bu yönde de değerlendirme yapılmaması,
Kanuna aykırı olup, Cumhuriyet savcısının ve sanıklar müdafilerin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 Sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 Sayılı CMUK.un 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 20.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.