Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklı banka vekili tarafından borçlular hakkında kredi sözleşmesi ve hesap kat ihtarına dayalı olarak genel haciz yolu ile icra takibine geçildiği, borçlulara örnek (7) numaralı ödeme emrinin tebliğ edildiği, borçluların yasal sürede  yetkiye itiraz etmeleri üzerine, alacaklı vekili tarafından itirazın kaldırılması istemi ile icra mahkemesine başvurulduğu görülmektedir.
Takibin dayanağı olan 30.11.2006 tarihli kredi sözleşmesinin 41.maddesinde taraflarca Simav/Bursa Mahkeme ve İcra Dairelerinin yetkili kılındığı görülmektedir. İİK. nun 50. maddesinin göndermesiyle uygulanması gereken HUMK. nun 22. maddesi gereğince, kamu düzeni ile ilgili bulunmayan hallerde taraflar, yetkili mahkemeyi (icra dairesini) sözleşmeyle belirleyebilir.
Somut olayda alacaklı da kredi sözleşmesinde özel yetkili yer olarak gösterilen yerlerden Bursa İcra Dairesinde takibi başlatmıştır. Genel yetkili yerde takip hakkı olan alacaklının tercihini yukarıdaki şekilde kullanmasında yasaya uymayan bir durum söz konusu değildir. O halde mahkemece borçlunun yetki itirazının kaldırılmasına  karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ile itirazın kaldırılması isteminin reddi yönünde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ  : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA),  12.07.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.