Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suçlar : Suç Üstlenme, Taksirle Yaralama
Hüküm : 1-Her iki sanık hakkında suç üstlenme suçundan TCK"nın 270. maddesi ve CMK"nın 223/4-b maddesi gereğince ayrı ayrı ceza verilmesine yer olmadığına,
2-Sanık ... hakkında taksirle yaralama suçundan; TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanık ...’in mahkumiyetine, suç üstlenme suçundan sanıklar hakkında ayrı ayrı ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hüküm, sanıklar müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü sanık ...’in sevk ve idaresindeki araçla meskun mahalde,çift yönlü sokakta seyrederken 4 yönlü kavşağa geldiğinde istikametine göre soldaki tek yönlü, düz seyreden yoldan kavşağa giren katılan ...’un idaresindeki motosiklete çarptığı, ehliyeti olmadığı için olay yerinden kaçarak eve gittiği, oğlu olan diğer sanık ...’e suçu üstlenmesini söylediği, Muhammed Seyfullah’ın aynı gün karakola giderek kaza yaptığını beyan ettiği, müştekinin sanık ...’ı tanıması üzerine kazayı kendisinin yaptığını beyan ettiği, kaza nedeniyle katılan ... ile yanında yolcu olarak bulunan katılan ...’un basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı, kazanın meydana gelmesinde sanığın asli, katılanın tali kusurlu olduğunun tespit edildiği olayda;
I-Sanıklar hakkında suç üstlenme suçundan verilen kararla ilgili, sanıklar müdafilerinin ve katılan vekilinin temyiz talepleri incelendiğinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin beraat kararı verilmesi gerektiğine, katılan vekilinin ceza verilmesi gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık ... hakkında Taksirle Yaralama suçundan verilen kararla ilgili, sanık müdafinin ve katılan vekilinin temyiz talepleri incelendiğinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan "suçun işlenmesinde kullanılan araçlar" gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Sanık hakkında hükmedilen 7 ay 15 gün hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında esas tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddelerine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 2. fıkrasından “suçun işlenmesinde kullanılan araç” ibaresinin çıkarılması, hükmün 2. fıkrasının 3. paragrafının hükümden çıkarılarak yerine, “Sanığın sosyal ve ekonomik durumu nazara alınarak 7 ay 15 gün hapis cezasının TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 225 tam gün olarak belirlenmesine; TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 4500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.11.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.