Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/1181 Esas 2022/13139 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK'nın 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınan Gaziantep 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2008/480 Esas- 2009/1308 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının ertelenmesine karar verildiği, hükümden sonra 05.07.2012 tarih ve 28344 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanun'un 82.maddesi ile 5237 sayılı TCK'nın 142/1-f maddesinin yürürlükten kaldırılıp, sanığa atılı suçun 5237 sayılı TCK'nın 163/3. maddesinde yeniden düzenlendiği ve 6352 sayılı Kanun'un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan mahkumiyeti bulunan kişinin 6352 sayılı Kanun'un yürürlüğe girdiği tarihten itibaren 6 ay içinde katılan kurumun zararını tamamen tazmin etmesi halinde verilen cezanın tüm sonuçlarıyla ortadan kaldırılacağının düzenlendiği, yasa değişikliği uyarınca yapılan uyarlama yargılaması sonucu Gaziantep 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 24.02.2015 tarih ve 2014/484 Esas 2015/185 Karar sayılı kararı ile sanığın verilen süreye rağmen kurum zararını ödememesi nedeniyle sanık hakkında TCK’nın 163/3. 62 ve 50/1-a maddesi uyarınca 6,000TL. adli para cezasına hükmettiği, daha sonra da 07/12/2015 tarihli ek karar ile sanığın uyarlamaya konu Gaziantep 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2008/480 Esas- 2009/1308 Karar sayılı kararına ilişkin deneme süresini iyi halli geçirdiğinden Gaziantep 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 24.02.2015 tarih ve 2014/484 Esas 2015/185 Karar sayılı kararı ile hükmedilen 6,000 TL. adli para cezasının infazının durdurulmasına karar verildiği anlaşılması karşısında, Gaziantep 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 24.02.2015 tarih ve 2014/484 Esas 2015/185 Karar sayılı kararı ile hükmedilen 6,000 TL. adli para cezasının akıbetinin araştırılarak tekerrüre esas olup olmadığı hususu ve 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Sanığın, müşteki ile aralarındaki husumet nedeniyle olay tarihinde aracı ile yolda giderken müştekinin aracının arka camına av tüfeği ile 3 el ateş ettiği, müştekinin yaralanmadığı fakat aracının arka camının kırıldığı anlaşılmıştır. Yargıtay CGK'nun 2014/377 Karar sayılı kararı uyarınca, sanığın eyleminin hukuki anlamda tek fiil olduğu ve tek fiil ile hem kasten yaralamaya teşebbüs hem de mala zarar verme suçunun meydana geldiği, TCK'nın 44. maddesi gereğince daha ağır cezayı gerektiren anılan Kanunun 151/1. maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçundan cezalandırılması gerektiği gözetilmeden, ayrıca kasten yaralamaya teşebbüs suçundan da sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulması sureti ile fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısı’nın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 23.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.