Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/235 Esas 2022/13138 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, hakaret, görevi yaptırmamak için direnme, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan Türk Telekom vekilinin 26/10/2015 tarihli dilekçesinde mağdur sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan beraat hükmünü temyiz ettiği, dilekçede sanık adının yanlışlıkla "..." olarak yazıldığının kabulü ile yapılan incelemede;
Katılan Türk Telekom vekilinin temyiz isteminin, mağdur sanık ... hakkında hırsızlık suçundan verilen beraat hükmüne yönelik, o yer Cumhuriyet Savcısı’nın temyiz isteminin mağdur sanık ... hakkında hırsızlık suçundan verilen beraat hükmü ile hakaret suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik ve mağdur sanık ...’in temyiz isteminin kendisi hakkında hakaret ve görevi yaptırmamak için direnme suçundan verilen mahkumiyet hükümleri ile sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen beraat hükümüne yönelik olduğunun tespiti ile yapılan incelemede;
1-Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik mağdur sanık ...’in temyiz isteminin incelenmesinde;
Kamu davası açıldıktan sonra yapılan yargılamada, mağdur sanık ...’in, sanık ...’dan şikayetçi olmadığını beyan ettiğinin anlaşılması karşısında, usulüne uygun şekilde katılan sıfatını kazanmayan mağdur sanık ...’in, kararı temyiz etme hakkı bulunmadığından, temyiz isteminin 5320 sayılı yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2-Mağdur sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik katılan vekili ve o yer Cumhuriyet Savcısı’nın temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
3-Mağdur sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik mağdur sanık ... ve o yer Cumhuriyet Savcısı’nın temyiz isteminin ve görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik mağdur sanık ...’in temyiz isteminin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/04/2018 tarih, 2014/851 Esas ve 2018/144 Karar sayılı ilamı uyarınca aynı yargı çevresindeki ceza infaz kurumunda, yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15/11/2018 tarih, 2018/339 Esas ve 2018/536 Karar sayılı ilamı uyarınca da farklı yargı çevresindeki ceza infaz kurumunda başka bir suçtan hükümlü/tutuklu olarak bulunan, asıl mahkemesince yapılan sorgusu sırasında duruşmadan bağışık tutulma isteğinde de bulunmayan suça sürüklenen çocuğun, Cumhuriyet Savcısının esas hakkındaki görüşünü bildirdiği ve hükmün açıklandığı son oturumda hazır bulundurulmayıp yokluğunda yargılama yapılarak mahkumiyetine karar verilmesinin savunma hakkının sınırlandırılması niteliğinde olduğu şeklindeki kararları uyarınca, başka suçtan Kırşehir E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olan ve duruşmalardan vareste tutulmaya dair talebi de bulunmayan mağdur sanık ...’in kısa kararın okunduğu oturuma getirtilmeyerek savunma hakkının kısıtlanması suretiyle 5271 sayılı CMK'nın 196. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, mağdur sanık ... ve o yer Cumhuriyet Savcısı’nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 23.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.