MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı dilekçesi ile; boşanma davasında davalı kadın ve müşterek çocuk lehine nafakaya hükmedildiğini, ancak davalının sigortalı bir işte çalışmasına rağmen kendisinin işten çıkarıldığını, halen işsizlik maaşı almakta olduğunu, evli ve bakmakla yükümlü olduğu 2 çocuğunun daha bulunduğunu iddia ederek, davalı lehine hükmedilen yoksulluk nafakasının kaldırılması ile, müşterek çocuk lehine hükmedilen iştirak nafakasının indirilmesini talep etti.
Davalı cevap dilekçesi ile; davacının halen eşinin sahip olduğu şirkette çalışmaya devam ettiğini, bunun yanında bedeni ve fikri kabiliyeti olmasına rağmen çalışmayan kocanın nafakadan muaf tutulamayacağını, kendisinin de müşterek çocuk ile birlikte yoksulluk içinde olduğunu savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile; davalı kadın lehine hükmedilen yoksulluk nafakasının davalıya yetim aylığı bağlandığı 01.10.2012 tarihinden itibaren kaldırılmasına, müşterek çocuk lehine hükmedilen iştirak nafakasının indirilmesi talebinin reddine karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
TMK.nun 176/4. maddesine göre: "Tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılması veya azaltılmasına karar verilebilir." Aynı şekilde 176/3. maddesi uyarınca; irat biçiminde ödenmesine karar verilen maddi tazminat veya nafaka, alacaklı tarafın yeniden evlenmesi ya da taraflardan birinin ölümü halinde kendiliğinden kalkar; alacaklı tarafın evlenme olmaksızın fiilen evliymiş gibi yaşaması, yoksulluğunun ortadan kalkması ya da haysiyetsiz hayat sürmesi halinde mahkeme kararıyla kaldırılır".
Davacı, yukarıdaki yasa hükümleri gereğince; davalının yoksulluğunun ortadan kalktığı iddiasıyla nafakanın kaldırılmasını istemektedir. Bu durumda, öncelikle yoksulluk kavramı üzerinde durmak gerekir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 07.10.1998 tarih ve 2-656-688 sayılı kararında da kabul edildiği gibi yeme, giyinme, barınma, sağlık, ulaşım, kültür ( eğitim ) gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli gorülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanları yoksul kabul etmek gerekir.
Hemen belirtmek gerekir ki; Hukuk Genel Kurulunun yerleşik kararlarında "asgari ücret seviyesinde gelire sahip olunması" yoksulluk nafakası bağlanmasını olanaksız kılan bir olgu kabul edilmemiştir (HGK. 07.10.1998 gün, 1998/2-656 E.- 1998/688 K. 26.12.2001 gün 2001/2-1158-1185 sayılı ve 01.05.2002 gün 2002/2-397-339 sayılı kararları).
Somut olayda; davalı (kadın) boşanma sırasında bir işte çalışmamaktadır. Yaptırılan kolluk araştırması ile boşanmadan sonra sekreter olarak çalışmaya başladığı, aylık 650 TL gelirinin olduğu, 01.10.2012 tarihinden itibaren babasından dolayı aylık 312,71 TL yetim aylığı almaya başladığı, ... kayıtlarında, toplam 428 gün hizmeti bulunduğu bunun dışında sigortalı çalışmadığı, davacının ise üniversite mezunu, mühendis olduğu, yapılan kolluk araştırması ile dava tarihinde çalışmadığı fakat aylık 700 TL işsizlik maaşı aldığı, eşinin ise çalıştığı ve aylık ortalama 2.000 TL gelirinin olduğu anlaşılmaktadır.
Yoksulluk durumu; günün ekonomik koşulları ile tarafların sosyal ve ekonomik durumları ve yaşam tarzları birlikte değerlendirilerek takdir edilmelidir. Yoksulluk nafakası, ahlaki ve sosyal düşüncelere dayanır. Onun içindir ki bilimsel öğretide: "Evlilik birliğinde eşler arasında geçerli olan dayanışma ve yardımlaşma yükümlülüğünün, evlilik birliğinin sona ermesinden sonra da kısmen devamı niteliğindedir" şeklinde açıklamalara yer verilmiş bulunmaktadır (Akıntürk, Turgut: Aile Hukuku, 2. cilt, İst. 2002, sh.294).
Davalının aylık gelir durumuna göre değerlendirildiğinde, davalının özellikle düzenli bir gelirinin olmaması ve çalışarak elde ettiği gelir ile aldığı nafaka miktarı toplamının, davalıyı yoksulluktan kurtaracak nitelikte bulunmadığının kabulü gerekir.
Mahkemece, dava tarihindeki şartlara göre; davalının yoksulluğunun ortadan kalkmadığı kabul edilerek, nafakada (çoğun içinde az da vardır ilkesi gereğince) uygun bir miktar indirime karar verilmesi gerekirken davanın tümden kabulü doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 19.06.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.