Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle Öldürme
Hüküm :TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2-4, 63, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tanıklar ... ve ..."ın aşamalarda değişmeyen istikrarlı beyanlarından, olay günü gece saat 21:15 sularında bulutlu havada, aydınlatmanın bulunduğu, meskun mahalde, bölünmüş, tek yönlü, 7,5 metre genişliğindeki yüzeyi kuru, asfalt kaplama, görüşe engel cismin bulunmadığı, eğimsiz düz yolda idaresindeki kamyonetle, başka bir otomobille yarış halinde bulunan sanığın, yarış halinde olduğu otomobilin sol şeridi takiben seyrini sürdürmesi sebebiyle, bu aracı geçmek için ani manevrayla sağ şeride yöneldiği, bu esnada sağ şeritte çöp almak için duraklamakta olan sürücü ... yönetimindeki uyarıcı ışıklar bulunan çöp aracının arka sol ve yan kısımlarına tam kusurlu olarak çarpması şeklinde gelişen ve çöp aracının arka sol kısmında bulunan temizlik görevlisi ölenin her iki araç arasında sıkışarak olay mahallinde yaşamını kaybetmesiyle sonuşlanan olayda; bilinçli taksirin koşullarının oluştuğu nazara alınmadan 5237 sayılı TCK"nın 22/3. maddesinin uygulanmaması, aleyhe temyiz bulunmadığından; sürücü belgesinin onaylı örneği getirtilmeden TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca geri alınmasına karar verilmesi, UYAP sisteminden temin edilen ve dosya içine konulan, sanığa ait sürücü belgesinin, suç tarihi itibariyle ve halen geçerli olduğunun anlaşılması sebebiyle bu hususlar bozma konusu yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusura, bilirkişi raporuna, eksik incelemeye ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanık hakkında hükmolunan 5 yıl hapis cezasının TCK"nın 49/2. maddesi uyarınca kısa süreli olmaması nedeniyle, hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, hürriyeti bağlayıcı cezayı adli para cezasına çevirmenin yasal dayanağını oluşturan TCK"nın 50/4. maddesinin gösterilmemesi ve sanık hakkında hükmedilen hapis cezası, adli para cezasına çevrilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının belirtilmemesi,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan “failin amacı” ibaresinin hükümden çıkarılmasına, hükmün 3. bendinde yer alan “50/1-a” ibaresinden önce gelmek üzere “50/4. maddesi yollmasıyla aynı Kanunun” ibaresinin eklenmesine, aynı bendin sonuna “ TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 1825 tam gün olarak belirlenmesine” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.