Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle Yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/4, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkûmiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hükmün müştekilerin yüzüne karşı tefhim edilmiş olması ve ayrıca gerekçeli kararın da kendilerine usulüne uygun şekilde tebliğ edilmiş olmasına karşın müştekilerin hükmü temyiz etmemeleri nedeniyle, tebliğnamede, müştekilerin katılma talebi konusunda karar verilmemesi yönünde bozma öneren görüşe iştirak edilmemiş;
Sanık hakkında 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması”na ilişkin düzenlemenin uygulanması konusunda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemiş ise de; dosya içeriğine göre sanıktan şikayetçi olup zararlarının giderilmesi talebinde bulunan müştekilerin zararlarının giderilmediği anlaşıldığından; iddianameyle talep edilmesine karşın TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca sürücü belgesinin geri alınması konusunda olumlu veya olumsuz bir karar verilmemesi, bu hususun mahkemenin takdirinde olması ve takdirin bu yönde kullanılmış olması sebebiyle bu hususlar bozma konusu yapılmamış; gerekçeli karar başlığında CMK’nın 232/2-c maddesi uyarınca suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi mahallinde tamamlanabilir eksiklik olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mahalli Cumhuriyet savcısının, müştekilerin katılma talebi ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması konusunda olumlu veya olumsuz bir karar verilmemesine, sürücü belgesinin geri alınması konusundaki talebe rağmen bu konuda herhangi bir karar verilmemiş olmasına, sair nedenlere ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Hükmün gerekçesinde ve hüküm kısmında mağdurların isimlerinin ve yaralanma derecelerinin yanlış yazılması,
2- Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının belirtilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün gerekçe bölümünde ve hükmün 1. paragrafında yer alan “..."in hayati tehlike geçirip, basit tıbbi müdehale ile giderilemeyecek ve 6. derecede ağır kemik kırığı oluşturup, hayati fonksiyonlarını etkileyecek ve yine mağdur İsmail"e hayati tehlike geçirmeksizin basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek ve 4. derecede ağır kemik kırığı oluşturup, hayati fonksiyonlarını etkileyecek şekilde” ibarelerinin çıkarılarak yerine, “..."ın, hayati tehlike geçirmeksizin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde; mağdur ..."ın ise hayati tehlike geçirmeksizin basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek, hayat fonksiyonlarıne etkisi orta 2. derecede kemik kırığı meydana gelecek şekilde” ibarelerinin eklenmesi, hüküm fıkrasının 4. paragrafının çıkarılarak yerine “Sanığa verilen 9 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 270 tam gün olarak belirlenmesine; TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 5.400 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.